De eerste boodschap van dit boek luidt: samenwerken moet. Niet omdat dit een hoger moreel doel zou dienen, maar omdat patiënt en samenleving dit van de zorgsector vragen. Naast de belangen en inzichten van instellingen en professies, doemt steeds meer de vraag van de patiënt op als ordenende kracht in onze gezondheidszorg. In deze tijd vereisen gezondheidsproblemen een breed scala van kennis, vaardigheden en voorzieningen, die niet het exclusieve eigendom zijn van één hulpverlener of één instelling. De patiënt vraagt om een samenhangend aanbod. De hulpverlener of instelling die geen onderdeel uitmaakt van een zorgketen of netwerk, heeft de patiënt minder te bieden. Samenwerken kan dus begrepen worden als welbegrepen eigenbelang. De tweede boodschap is: samenwerken gaat niet vanzelf. Er zijn vele valkuilen en beren op de weg. Samenwerken wordt immers pas echt interessant als partners gebruik kunnen maken van elkaars verschillende kwaliteiten. En verschillen zijn uitdagend, maar kunnen ook spanningen oproepen. De auteurs geven vele voorbeelden, luchtig en beknopt, maar erg herkenbaar in de dagelijkse praktijk van onze zorg. Nuttig zijn hun adviezen. Pak het methodisch aan: de kans op efficiënt en effectief samenwerken wordt hierdoor vergroot. Een eye-opener is de ‘APK keuring’ voor samenwerkingsverbanden en netwerken. Stel u regelmatig de volgende vragen: Is er voldoende nut en noodzaak? Is er voldoende onderling vertrouwen? Is er voldoende structuur en sturing? Zijn er voldoende mensen en middelen? Zorgen de partners voldoende voor zichzelf en de anderen? Samenwerkingsproblemen zijn te voorkomen en op te lossen, mits men daar serieus aandacht aan besteedt. In dit gemakkelijk leesbaar werkje liggen vele wijze lessen besloten, ook voor samenwerkende huisartsen.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
