Serotonine anders bekeken

Met veel plezier las ik het artikel Serotonine anders bekeken (H&W 2006;49:38-41). Vooral omdat het aansluit bij mijn observatie dat veel mensen die langere tijd SSRI’s geslikt hebben en stoppen, na een tijdje terugkomen om te vertellen dat ze de pillen missen omdat ze sneller boos worden en prikkelbaar zijn. Ze waren meer geïrriteerd naar partners, collega’s en/of meerderen op het werk. Ik heb al langer het idee dat SSRI’s op dit niveau werkzaam zijn: dat ze eerder mensen makkelijker in de omgang maken, dan dat ze een depressie verminderen bij gezonde mensen. Ik vraag me regelmatig af of het werkelijk zo gezond is om een middel te slikken dat je minder prikkelbaar maakt in situaties die eigenlijk vaak niet zo gunstig zijn: een partner die niet wil luisteren naar je, of een baas die onredelijke eisen stelt. Is het niet veel gezonder om strategieën aan te leren om de irritaties en de prikkelbaarheid om te zetten in gedrag waarbij je je situatie verbetert? Is het soms niet beter een relatie te beëindigen, dan het braaf te lang vol te houden? Een andere interessante vraag is of depressie niet juist voortkomt uit het op een ongezonde manier omgaan met prikkelbaarheid, of kwaadheid. Mensen die niet goed kunnen omgaan met boosheid en irritaties kunnen dit naar buiten uiten en dan (te) agressief worden, maar niet depressief. Een andere grote groep mensen internaliseert de onlustgevoelens en wordt daarmee depressief. Het is boeiend om te zien hoe het gebruik van een middel tegen depressie, dat waarschijnlijk over een aantal jaar als obsoleet wordt afgedaan (in de meeste gevallen) wel licht werpt op mogelijk betere strategieën om een depressie te hanteren en als huisarts te behandelen. Lili van Rhijn