Design Gerandomiseerde trial (n = 806). Voor insluiting kwamen patiënten in aanmerking met een eerste DVT, ter hoogte van de vv. poplitea of meer proximaal, die binnen 14 dagen echografisch bevestigd was. Uitgesloten werden patiënten met een contra-indicatie voor TEK’s, of met onvoldoende follow-upmogelijkheden. Na randomisatie kregen patiënten van de fabrikant op maat gemaakte TEK’s toegestuurd. De controlegroep kreeg placebokousen met een enkeldruk van maximaal 5 mmHg. Om de blindering veilig te stellen, kregen patiënten de instructie de steunkousen bij de follow-upcontroles niet te dragen. Aan het eind van de follow-upperiode kregen zowel patiënten als onderzoekers de vraag of ze met echte steunkousen of met placebokousen te maken dachten te hebben. Hierbij bleek dat de blindering nog intact was.
Interventie De actief behandelde groep kreeg op maat gemaakte TEK’s tot kniehoogte met een enkeldruk van 30-40mmHg (drukklasse 2-3), met halfjaarlijkse follow-up. Elke 6 maanden of zo nodig eerder werden de TEK’s door nieuwe vervangen.
Uitkomstmaten De primaire uitkomst was de cumulatieve incidentie van PTS over de onderzoeksperiode van 2 jaar. PTS werd klinisch gediagnosticeerd met behulp van een criterialijst. Secundaire uitkomsten waren: therapietrouw, klinische diagnose PTS met een alternatieve criterialijst, ernst van PTS, incidentie van ulcera crurae, recidief DVT, veneuze reflux, en kwaliteit van leven.
Analyse Voor het primaire eindpunt werden Cox’ regressieanalyses verricht, zowel intention-to-treat als per protocol. Het laatste om eventuele vertekening van de resultaten door grotere therapieontrouw bij actieve TEK’s op te sporen. Secundaire eindpunten werden, evenals subgroepen, allemaal adequaat geanalyseerd.
Resultaten Baselinekarakteristieken waren in beide onderzoeksgroepen gelijk. In de groep met actieve steunkousen was de cumulatieve incidentie van PTS na 2 jaar 14,2%, tegen 12,7% in de placebogroep (p = 0,58). Ook de secundaire uitkomstmaten verschilden niet. De therapietrouw van TEK’s was in beide onderzoeksgroepen gelijk en verliep van 86,4%, tijdens de eerste follow-upcontrole na 1 maand, tot 55,6% na 2 jaar. Therapietrouw was gedefinieerd als het dragen van TEK’s gedurende 3 of meer dagen per week (10-11 u/dag). Subgroepen naar geslacht, BMI, leeftijd en omvang van DVT toonden alleen een verschil tussen mannen en vrouwen, waarbij vrouwen mogelijk iets meer baat hebben van TEK’s.
Conclusie auteurs Bij patiënten met proximale DVT beschermen TEK’s niet tegen PTS en evenmin tegen andere complicaties, zoals recidief DVT en veneuze ulcera. Routinematig voorschrijven van TEK’s wordt dan ook niet aangeraden.