Te slim voor huisartsgeneeskunde

Folki schrijft dat al zijn medestudenten weleens gehoord of gedacht moeten hebben dat ze te slim zijn voor huisartsgeneeskunde. Want is de hele opleiding er niet op gericht studenten in de armen van de specialistische geneeskunde te drijven? Colleges gegeven door specialisten, casuïstiekbesprekingen van patiënten ingestuurd door incompetente huisartsen, amper contact met poliklinische patiënten en een schuldenberg die om een beter salaris vraagt dan de huisartsgeneeskunde kan bieden. Folki bemerkt afkeurende reacties in zijn omgeving als hij overweegt toch huisartsgeneeskunde te gaan doen en vraagt zich af of er misschien iets mis is met de wijze waarop we over het opleiden van toekomstige huisartsen praten.

De redactie van Medscape Family Medicine legde Folki’s ontboezemingen voor aan haar primary care roundtable members en dat levert een scala aan reacties op. De een meent dat subspecialisatie overgewaardeerd en generalisme ondergewaardeerd wordt. Dit zegt weinig over de benodigde intelligentie. Huisartsen moeten grote diagnostici zien te worden, want patiënten komen niet binnen met een diagnose op hun voorhoofd. Een ander meent dat dedain over anderssoortige artsen not done is en dat intelligente mensen als studenten – ze zitten niet voor niets op een universiteit – heus wel in de gaten hebben dat zulke denigrerende uitlatingen over anderen vooral wijzen op eigen zwakte. Een derde beschrijft de nadelen van intellectuele myopie van de specialist aan de hand van een oudere patiënt die onzeker ter been raakt, hetgeen door de cardioloog wordt toegeschreven aan eentaks coronairlijden. Hij vat deze samen tot de Barber Rule: als je naar de kapper gaat, wordt je haar geknipt. Ook het relatief lage salaris van Amerikaanse huisartsen passeert de revue: het is ‘vechten’ om de opleidingsplaatsen tot specialist en de huisartsenopleiding heeft moeite alle plaatsen te vullen. Met intelligentie heeft dat weinig te maken.

Folki moet hiermee wel zijn gerustgesteld. Ons interesseert natuurlijk vooral of het Amerikaanse specialistendedain gelijkenis vertoont met de Nederlandse situatie.

(Tjerk Wiersma)