Trommelvliesbuisjes helpen niet tegen recidiverende OMA

Het onderzoek betrof kinderen van 6 tot 35 maanden oud met minstens 3 episoden van OMA binnen 6 maanden of 4 episoden binnen 12 maanden. De onderzoekers randomiseerden de kinderen tussen wel of niet plaatsen van trommelvliesbuisjes. In de 2 jaar na plaatsing kregen de kinderen met trommelvliesbuisjes (n = 129) even vaak een OMA als kinderen zonder buisjes (n = 121) (gemiddeld 1,48 versus 1,56; risicoratio 0,97; 95%-BI 0,84 tot 1,12). Omdat 10% van de kinderen in de trommelvliesbuisjesgroep uiteindelijk toch geen buisjes kreeg en 16% van de kinderen met standaardzorg alsnog buisjes kreeg, werd ook een per-protocolanalyse uitgevoerd, met vergelijkbare resultaten.

Bij de secundaire uitkomstmaten hadden kinderen met buisjes wel enkele voordelen: zij hadden minder dagen per jaar otitisgerelateerde klachten (gemiddeld 2 dagen versus 8,33 dagen) en zij gebruikten minder lang antibiotica (gemiddeld 8,76 dagen versus 12,92 dagen). Ook duurde het langer voordat kinderen met buisjes een nieuwe OMA kregen (4,34 maanden versus 2,33 maanden; HR 0,68; 95%-BI 0,52 tot 0,90). Er was geen verschil tussen beide groepen wat betreft medicatiegeïnduceerde luierdermatitis, bacteriële resistentie in de keel-/neusholte en kwaliteit van leven van kinderen en ouders. 

Dit onderzoek laat zien dat het aantal episoden van OMA bij kinderen in de 2 jaar na het plaatsen van buisjes niet verschilt van het aantal bij kinderen die geen buisjes kregen. Wel zorgen trommelvliesbuisjes voor een kortere duur van de klachten en minder antibioticagebruik. Deze bevindingen kunnen worden meegenomen in de overweging om kinderen met recidiverende OMA’s te verwijzen naar de kno-arts met een verzoek trommelvliesbuisjes te plaatsen.