Zoals u in deze ‘België-special’ van het katern kunt lezen, is de Vlaamse huisarts noodgedwongen zeer servicegericht. Daardoor zijn de Belgische huisartsen wereldkampioen geworden in het afleggen van huisvisites. Spreekuren 's avonds en op zaterdag zijn in België gemeengoed. In Nederland zijn huisartspraktijken daarentegen steeds korter open en gedurende delen van de dag niet meer bereikbaar. Avond-, nacht- en weekenddiensten worden steeds meer op afstand georganiseerd. Vlaamse huisartsen proberen de omstandigheden zo te veranderen dat vooral medische afwegingen het handelen gaan bepalen en niet louter het behoud van de relatie met de patiënt. In Nederland is het streven juist om meer vraaggericht te gaan werken.
Vraaggestuurde zorg is een nieuw modebegrip. Het klinkt mooi, maar wat bedoelen we er eigenlijk mee en, bovenal, wat willen we ermee? Wie stelt welke vraag? Is het de bedoeling dat huisartsen antwoord geven op iedere (vermeende) vraag van de individuele patiënt? Of op vragen van de overheid en ziektekostenverzekeraars om zo terughoudend mogelijk te handelen? Of op de vraag van werkgevers om juist zoveel mogelijk te doen en daarmee de duur van het arbeidsverzuim te beperken? Of gaat het om onze eigen vraag naar verantwoorde evidence-based huisartsgeneeskunde?
Ik hoop dat deze dilemma's in de huisartsenzorg in de discussie over de toekomstvisie nadrukkelijk aan de orde komen. Wij zullen ook zelf moeten formuleren voor welke vragen we beschikbaar zijn, en welke afwegingen we willen maken bij het beantwoorden ervan. En dat is in ieder geval iets anders dan ‘u vraagt, en wij draaien’…
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
