Voor diagnostiek en controle van nierschade bij diabetes mellitus wordt de albumineconcentratie in urine bepaald. Meestal gaat het om een portie ochtendurine waarvan de albumine/creatinineratio wordt bepaald. Nieuw onderzoek laat echter zien dat albuminebepaling voor het diagnosticeren van microalbuminurie net zo goed mogelijk is met een willekeurige portie urine.
De gouden standaard om microalbuminurie aan te tonen is een bepaling in 24-uurs urine. Dit is erg belastend voor de patiënt, reden waarom dit meestal gebeurt met een urineportie. Tot nu toe was onduidelijk of hierin de albumine/creatinineratio bepaald moest worden of dat alleen albuminebepaling volstond. Ook over het meest geschikte moment van afname (ochtendurine of een willekeurig tijdstip) bestond onduidelijkheid.
Recent onderzoek vat alle bewijs hierover samen in een meta-analyse. In totaal werden 14 onderzoeken bekeken, de meerderheid ervan uitgevoerd in westerse landen. De urinebepalingen en momenten van afname werden vergeleken met de gouden standaard (24-uurs urine). De gemiddelde sensitiviteit om microalbuminurie aan te tonen was 85% met uitsluitend albuminebepaling en 87% met albumine/creatinineratio. De specificiteit verschilde evenmin (beide 88%), net zomin als het moment van urineafname.
Huisartsen en praktijkondersteuners vragen dagelijks bepaling van microalbuminurie aan voor patiënten met diabetes mellitus. De NHG-Standaard Diabetes Mellitus type 2 beveelt aan om de albumine/creatinineratio in de eerste ochtendurine te bepalen. Dit onderzoek laat echter zien dat voor diagnostiek van microalbuminurie een willekeurige urineportie even bruikbaar is. Daarin hoeft dan alleen de albumineconcentratie bepaald te worden. Dit is goedkoper en bovendien makkelijker voor patiënten.
Wu HY et al. Diagnostic performance of random urine samples using albumin concentration vs ratio of albumin to creatinine. JAMA Int Med 2014;174:1108-1115.
Foto: Africa Studio/Shutterstock
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
