Veranderen van leefstijl mislukt vaak

‘Regular physical activity is an important modifiable component of healthy living …’, zo begint Esther van Sluijs haar proefschrift. Ze deed een RCT naar de effectiviteit van PACE: Physician based Assessment and Counseling for Exercise. De resultaten zijn beter dan in ander onderzoek, maar na een jaar is bijna alle effect weggeëbd. Het theoretisch model achter PACE is het TransTheoretical Model of stages of change model (TTM) dat aanneemt dat verandering in leefstijl in vijf fasen verloopt: (1) ik denk er niet over om gezonder te leven; (2) misschien ga ik over een maand of zes gezonder leven; (3) ik begin vast maar wat in de goede richting te doen; (4) ik ben gezonder gaan leven in de laatste zes maanden; (5) ik leef al meer dan een half jaar gezonder. Het model ligt ook ten grondslag aan de minimale interventiestrategie bij roken. Ze deed een systematische review naar interventies op basis van TTM bij roken, bij meer bewegen en bij dieet in de eerste lijn. Methodisch niets op aan te merken, maar de interventies brachten mensen er niet toe meer te gaan bewegen, ze hielpen misschien een beetje bij stoppen met roken en werkten wel bij veranderen van eetgedrag. Onberispelijk onderzoek en het boekje ziet er prachtig uit. Maar de conclusie moet volgens mij luiden dat hoe belangrijk regelmatig bewegen en gezond eten mogen zijn, het niet zo eenvoudig is mensen gezonder te laten leven. En het stages of change model verandert daar niets aan. Hoe de promovenda dan kan concluderen dat TTM waardevol blijft, begrijp ik niet. (GvdW)