Verlangen naar vetzuren

Vechten tegen vetzucht heeft historisch gezien weinig zin. Eetgewoonten hebben meer te maken met de beschikbaarheid van voedsel dan met autonome keuzes van de gebruiker. Slecht nieuws voor de beleidsmakers in Nederland? Nederland zucht namelijk onder een gezond-etengekte. De maatschappij trekt ten strijde tegen de obesitas in een even felle als onverwachte joint-venture van overheid, artsen en media. De Canadese historicus Edward Shorter ging na of de behoefte aan vetzuren in Europa een universele behoefte weerspiegelt en hij publiceerde zijn bevindingen in het Italiaanse vaktijdschrift Medicina & Storia – Rivista di Storia della Medicina e della Sanità. Hij constateert dat het verlangen naar vetzuren vermoedelijk universeel is, maar de consumptie ervan niet. Op de Europese kaart kan hij – tot laat in de 19e eeuw – een zogenaamde hot-fat line trekken. Aan de ene zijde van de lijn is de consumptie van vetzuren hoog, aan de andere kant vrijwel nihil. Deze demarcatielijn loopt vrijwel parallel aan twee andere scheidslijnen: tussen de arme plattelandsbevolking en de steden plus de lijn tussen de Angelsaksische landen en het Europese continent. Op het continent at de arme bevolking (80% van de totale bevolking) nauwelijks vlees, en als zij het al deden, kookten zij het vlees met de groenten mee in plaats van het vlees te grillen of te bakken. In de Angelsaksische landen, waar vlees al eeuwen makkelijk te krijgen was, was sprake van een langdurige traditie van grillen, braden en bakken. Pas met de verhoging van inkomen en levensstandaard ontstond de mogelijkheid om in de smaakbehoefte aan vetzuren te voorzien. ‘People would eat their way into modernity. (…) All these people (…) would be pushed relentlessly and irreversibly in the same direction of taking pleasure in hot fat.’ Hij noemt zijn bevindingen teleurstellend voor de bestrijders van vetzucht. Helaas verzuimt hij hierop verder in te gaan. Maar het lijkt erop dat hij meent dat het verspilde moeite is in onze tijd van overvloed een appèl op gezond verstand te doen en te hopen op een bewuste voedselkeuze. Een verbod is de enige mogelijkheid. Voordat het zover is, stel ik voor met al die voedingsfolders de barbecue aan te maken. (FM)