Verschillende hypertensierichtlijnen

Eind juli verscheen de iets gewijzigde NHG-Standaard Cardiovasculair risicomanagement op het web. De onduidelijkheden over wie nu wanneer te behandelen, zijn nu verminderd. Zo bestaan er nu nog maar 3 risicogroepen in plaats van 4. Het advies is te behandelen vanaf een tienjaarsrisico van 10%. De adviezen over geneesmiddelen zijn niet veranderd. Dat is wel het geval bij de Engelse richtlijn van NICE, die ook in juli werd aangepast. NICE beveelt bij nieuwe hypertensiepatiënten ouder dan 55 jaar of bij negroïde patiënten een calciumblokker of een diureticum aan. Bij patiënten jonger dan 55 jaar zou de huisarts met een ACE-remmer moeten beginnen. Als tweede stap is er dan ofwel een ACE-remmer of wel een calciumblokker of diureticum. Bètablokkers zijn in deze evidence-based Engelse richtlijn geen eerste keus meer, alleen nog bij vrouwen met een zwangerschapswens, patiënten met overgevoeligheid voor ACE-remmers of patiënten met aanwijzingen voor een ‘sympathic drive’. Blijkbaar heeft men in Engeland het adagium verlaten dat het niet veel uitmaakt hoe de bloeddruk naar beneden gaat, als die maar daalt. Het blijft interessant om te zien dat met precies hetzelfde uitgangsmateriaal (de verschillende grote trials) er andere overwegingen zijn in de keuze voor antihypertensiva. Als het voorschrijven van geneesmiddelen een prestatie-indicator wordt, moet een Engelse huisarts dus aan andere eisen voldoen dan de Nederlandse. Is dat logisch? (JZ)