Verstandelijke beperking?

Dit is een beknopt en vlot geschreven boek over de zorg voor verstandelijk gehandicapten die buiten de instellingen verblijven. Steeds meer verstandelijk gehandicapten wonen in kleinschalige woonvoorzieningen en zij zullen voor hun medische zorg primair een beroep doen op de huisarts. Dit boek bespreekt problemen die de huisarts daarbij tegenkomt. Een van die problemen is de communicatie. Door de beperkte verbale capaciteit van een verstandelijk gehandicapte patiënt kan hij klachten moeilijk verwoorden. Bovendien is er vaak een begeleider betrokken bij het consult. Inzicht in de achtergrond en capaciteit van de begeleider is dan belangrijk. Daarnaast bespreekt het boek ziektebeelden die vaker voorkomen bij patiënten met een verstandelijke handicap zoals zintuigstoornissen, neurologische aandoeningen, psychiatrische problemen, voeding en maag-darmproblemen. Diagnostiek naar deze aandoeningen blijkt moeilijker door de verstandelijke handicap en door de samenhang met vaker voorkomende comorbiditeit. De auteurs geven hier enkele oplossingen voor. De huisarts kan dan bijvoorbeeld verwijzen naar artsen voor verstandelijk gehandicapten, ouder- en patiëntenverenigingen en gespecialiseerde instellingen. Ook geven de auteurs adressen van relevante websites die zowel de arts als de patiënt en zijn familie kunnen ondersteunen. Een apart hoofdstuk gaat over seksualiteit: een onderwerp waarin de tegenstellingen tussen lichamelijke rijping en geestelijke beperkingen duidelijk worden. Maar ook het spanningsveld tussen bedisselzucht en de professionele verantwoordelijkheid komt in dit hoofdstuk aan bod. Doordat theoretische informatie met casuïstiek is verlevendigd krijgt de lezer op een prettige manier inzicht in de complexe zorg voor verstandelijk gehandicapten. Los van de praktische inhoud vond ik het boek om nog een andere reden interessant. Het lijkt de kern van ons vak te benaderen: gezondheidsproblemen die mensen ervaren, vertalen naar medische hulpvragen en omgekeerd, de medische mogelijkheden vertalen naar de dagelijkse praktijk. Wellicht is in dat opzicht een doorsneepatiënt net zo gehandicapt, alleen zogenaamd wat mondiger? Waarschijnlijk had ik daarom een aangenaam nostalgisch gevoel na het lezen. Sjors Konijn