Vitamine D: het (zon)licht willen zien!

Het is een misvatting dat wij met gezond eten voldoende vitamine D binnen zouden krijgen, alleen de Eskimo’s lukt dat op een traditioneel dieet met heel veel vette vis. Voldoende zonlichtexpositie is essentieel voor het opbouwen van een goede vitamine-D-status en het succesvol overbruggen van de winterperiode. De prevalentie van vitamine-D-tekort ligt wereldwijd rond de 50% bij een grenswaarde van 50 nmol/l 25(OH)vitamine D3.1 Wat zijn de bewezen effecten bij een tekort, moeten we suppleren en zo ja hoe? Hierover werd in oktober 2009 in Amersfoort een symposium2 en in Brugge een internationaal congres gehouden. Er was volop discussie over de noodzaak versus overkill van ‘evidence-based medicine’ ten aanzien van vitamine-D-vraagstellingen en over de grenswaarde voor een optimale vitamine-D-status. Die optimale grenswaarde zal dit jaar naar verwachting internationaal worden opgetrokken naar 50 nmol/l en mogelijk later naar ‘zomerse waarden’ van 75-80 nmol/l. Het belang van een goede vitamine-D-status is zonneklaar; ook onze Gezondheidsraad stelde dit vast in 2008 en 2009. Als we de medische wetenschappers die aan het vitamine-D-front actief zijn vergelijken met een marcherende fanfare en de praktiserende zorgverleners met het publiek, dan kan het publiek er zelf voor kiezen alleen te luisteren ofwel met de muziek mee te gaan. Maar het blijven roepen om nog meer evidence terwijl het zonlicht volop schijnt en de muziek duidelijk hoorbaar voorbijtrekt, lijkt op een zichzelf afsluiten voor bestaande harde gegevens en bewust binnen in de schemering blijven zitten. De verzamelde Europese artsen hebben wel het licht gezien en de muziek gehoord: een helder beleidsdocument is inmiddels aangenomen.1 Doel hiervan is om preventief de vitamine-D-status in Europa te verbeteren, waarbij wordt gemikt op minimaal 50 nmol/l 25(OH)vitamine D3 voor alle leeftijden. Goed voorbeeld doet goed volgen… Jos Wielders