Dit boekje is de weerslag van een pilotproject dat tot doel had te kijken of GGZ-medewerkers patiënten met schizofrenie en hun familieleden systematisch aandacht konden laten besteden aan de vroege voortekenen van hun psychose, zodat ze beter in staat waren een herhaling van een psychotische terugval te voorkomen. Uit onderzoek zou gebleken zijn dat vroege voortekenen voor de patiënt karakteristiek zouden zijn voor de persoon en, indien tijdig gesignaleerd, konden helpen om het gedrag te veranderen door afleiding, medicatieverhoging, door negeren of door hulp in te roepen, het zogenaamde noodplan. Er wordt dan ook gesproken van symptoommanagement en patiëntenemancipatie. Bij welke patiënten hieraan aandacht moet worden besteed, tijdstip en frequentie, al of niet met behulp van familie, al of niet met behulp van checklist, interview en scoreformulier, is onderwerp van dit onderzoek. De methodiek is uiteindelijk geëvalueerd bij 12 hulpverleners, 17 cliënten en 9 familieleden, en wordt positief beoordeeld maar tevens gekenschetst als tijdrovend en niet voor iedereen geschikt. Het lijkt dus haalbaar bij patiënten met herhaalde psychosen bij wie nieuwe ontregelingen te verwachten zijn, deze methodiek toe te passen. Hoe effectief deze methodiek is in het voorkómen van nieuwe psychoses moet nog nader onderzocht worden. Wat heeft de medicus practicus nu aan dit alles? Ik denk dat het goed is dat hij weet heeft van het bestaan van deze vroege signalering en van het eventueel in werking brengen van het noodplan. Dit kan de samenwerking in avond- en weekenddienst alleen maar ten goede komen. Het lijkt niet snel op zijn weg te liggen om zelf hiermee aan de slag te gaan.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.