Huisartsen vinden het vaak lastig om heldere adviezen te geven aan patiënten met multimorbiditeit. Een Iers kwalitatief onderzoek beschrijft dat huisartsen een balans zoeken tussen evidence-based medicine en patiëntgerichte zorg.
Medicatieadviezen uit richtlijnen voor verschillende chronische ziekten kunnen met elkaar conflicteren. Bij patiënten met multimorbiditeit leidt dit regelmatig tot polyfarmacie, waardoor het risico op interacties, bijwerkingen en verminderde therapietrouw toeneemt.
De onderzoekers interviewden 20 huisartsen uit verschillende praktijken (plattelands-, stads- of gemixte praktijk, éénmans- of groepspraktijk, korter of langer dan 10 jaar huisarts) over 51 patiënten (mediane leeftijd 75 jaar, met gemiddeld 8,3 chronische ziekten en 10,6 voorgeschreven medicijnen) aan de hand van de medische status. Na 18 interviews verkregen ze geen nieuwe informatie meer.
Huisartsen ondervonden problemen bij voorschrijven als interactie tussen de verschillende ziekten en medicatie mogelijk was, als de wensen van de patiënt niet overeenkwamen met aanbevelingen uit richtlijnen of als er onvoldoende relevante wetenschappelijke ondersteuning was voor voorschrijven bij multimorbiditeit. Om dan een balans te bereiken tussen optimale medische zorg en tegelijk optimale patiëntgerichte zorg werden, afhankelijk van de situatie, de streefwaarden wat losser gehanteerd, werd een compromis met de patiënt gezocht of werd de ‘beste inschatting’ gevolgd. De huisartsen wilden liever een stabiele situatie handhaven dan de medicatie aanpassen, ook vanwege de arts-patiëntrelatie, behalve bij duidelijke bijwerkingen. Het oplossen van deze vraagstukken werd ondersteund door open communicatie met de patiënt. Vooral de jongere huisartsen losten de vraagstukken op deze manier op. Dit gold ook als er sprake was van een korte arts-patiëntrelatie. Overleg met collega-huisartsen, specialisten of apothekers droeg ook bij aan de besluitvorming. Tijdgebrek en het verschil tussen de specialistische blik en de generalistische benadering bemoeilijkte dit overleg soms. Tot slot was voldoende tijd, zowel in één consult als in continuïteit van zorg over verschillende consulten, van belang voor het medicatiemanagement.
Om polyfarmacie en suboptimaal ziektemanagement bij multimorbiditeit te verminderen, kunnen richtlijnen voor huisartsen open communicatie en continuïteit van zorg in hun adviezen integreren.
Sophie van Blijswijk
Literatuur
- 1.Sinnott C, et al. What to give the patient who has everything? A qualitative study of prescribing for multimorbidity in primary care. Br J Gen Pract 2015;65:e184-91.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
