Past dat wel binnen een wetenschappelijk tijdschrift? Binnen de evidencebased medicine zijn case reports toch van laag allooi? Een anekdotische beschrijving van een enkel geval kent inderdaad te veel toevalligheden om te dienen als empirisch bewijs.
Toch was en is casuïstiek een van de hoekstenen van de geneeskunde en de medische vooruitgang. Het is de oudste vorm van medisch onderzoek: de Egyptenaren en ook Hippocrates en zijn volgelingen staan erom bekend. Voor hedendaagse onderzoekers blijft casuïstiek vaak de eerste stap om probleemstellingen en hypothesen te genereren en op basis daarvan verder onderzoek te doen.
Voor ons praktiserende huisartsen schuilt de waarde van casuïstiek in de les die het bevat voor de dagelijkse praktijk. Wat kan er beter of anders? Dat komt ook omdat (goede) casuïstiek ingaat op hoe klachten en beloop zich verhouden tot de context. Casusbesprekingen vormden daarom ook een belangrijke basis voor de eerste nascholingen voor huisartsen halverwege de vorige eeuw. Nu nog wordt de inhoud van onze opleiding en nascholingen in belangrijke mate gevoed door casuïstiek.
Ook bij H&W vinden we casuïstiek van grote waarde. Als beschrijving van een ongewone, een nieuwe of een zeldzame presentatie, aandoening of bijwerking. Of om veelvoorkomende problemen en nieuwe of veranderde inzichten daarover voor het voetlicht te brengen.
Met het mozaïek aan casusbesprekingen in dit themanummer benadrukken we dat belang nog eens. En het laat ook zien wat voor prachtig vak we hebben.
Blijft u ze insturen? Dan blijft H&W ze plaatsen! Want eigenlijk valt er van elke casus wel iets te leren. Mits goed opgeschreven natuurlijk, maar ook daarvoor treft u desgewenst een leidraad in dit nummer (als waargebeurde casuïstiek!).
Net als in 1960 vertrouwen we er als ‘redactiecommissie op, dat “de rubriek Casuïstiek” de huisartslezer zowel receptief als actief zal weten te stimuleren.’
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
