Wissewasje

De organisatie van huisartsenposten wil minder wissewasjes op het spreekuur ’s avonds en ’s nachts. Ze willen een grote voorlichtingscampagne. Daar gaan reclamebureaus rijk van worden. Wissewasje is een vier eeuwen oud woord dat niets betekent. Het is zomaar een klankreeks. Een wissewasje is dus niets, een onbetekende klacht. Ik vind dit raar, zo’n afkeer van wissewasjes. Huisartsenposten zijn er ook voor de wissewasjes. Mensen gaan er juist heen omdat ze ongerust zijn. En voor ons is het leuk om uit te zoeken waarom iemand komt. Het wissewasje zelf is inderdaad niet zo boeiend, maar het verhaal erachter wel, de zorgen, de overwegingen. Neem nu de pusogen waar een enkeling ogenblikkelijk een dokter voor wil zien. Het zijn er maar een paar die daar mee komen. Want de meeste mensen beschouwen het als een soort snotoog, broertje van de snotneus. Het is onschadelijk, het gaat vanzelf over in een week, met antibiotische oogdruppels in zeven dagen. Maar die enkeling die wel met zo’n soepoog naar de huisartsenpost komt? Die denkt dat de pus het oog beschadigt, of dat de pus naar binnen slaat. Anderen denken dat elke hinder met medisch handelen verholpen kan worden. Ook kunnen er angstige verhalen opduiken over ernstig verlopende oogontstekingen die eerst even onschuldig leken als dit rode snotoog. Of mensen zijn enorm geschrokken van iets op Discovery, over de dodelijke Afrikaanse oogworm of zo. Als mensen hun fantasieën met ons delen, verzorgen wij met plezier de voorlichting, geheel gedekt door de verzekering. Dan is dat dure reclamebureau niet nodig. Zo leiden wissewasje tot een enorme bezuiniging op de gezondheidszorg. Laat patiënten dus alstublieft met hun wissewasjes naar de huisartsenpost komen. Nico van Duijn