Voortaan bij de patiënt op bed

Dokters moeten tijdens hun contacten met patiënten altijd even gaan zitten. Op die manier denken patiënten achteraf dat ze meer tijd en aandacht krijgen, ook al duurt het contact objectief gemeten net zo lang als een staand consult. Dat geldt ook voor contacten met ziekenhuispatiënten. Staand communiceren met een patiënt die ligt, creëert bovendien onnodige afstand en is vaak onhandig. Wat ligt er dan meer voor de hand dat dokters tijdens de zaalvisites even gezellig bij de patiënten op bed gaan zitten? In veel Britse ziekenhuizen blijkt dat evenwel verboden vanwege verondersteld (maar onbewezen) infectiegevaar. Het verbod blijkt zelfs te gelden voor mensen van wie men weet dat ze gaan sterven. In Nederland is het vermoedelijk niet anders. Uit informatie voor bezoekers aan het VU-ziekenhuis blijkt het al niet eens de bedoeling te zijn dat bezoekers hun jas op het bed van de patiënt leggen. In een spraakmakend stuk in de British Medical Journal pleit Iona Heath – bij het NHG bekend in vanwege haar lezing over disease mongering – voor afschaffing van het bedzitverbod. Veel patiënten geven in evaluaties te kennen dat de ziekenhuiszorg in medisch-technisch opzicht uitmuntend was, maar dat de menselijke kant te wensen overliet, zo schrijft ze. Gedragsregels van onbewezen nut die normaal menselijk contact belemmeren kunnen dan ook beter worden afgeschaft. En inderdaad. Ooit lag ik vanwege blindedarmontsteking een weekje in het ziekenhuis. Tegen de regels klauterde er op zekere dag een verpleegster bij mij op het voeteneind. Ik vond dat erg gezellig, zo’n stoute verpleegster. (Tjerk Wiersma)