Opvatting

Anderhalf jaar geleden raakte hij overspannen. Daardoor namen zijn migraineaanvallen toe. Dit leidde tot toenemend medicijngebruik en daardoor tot meer hoofdpijn. Nu had hij twee hoofdpijnen: migraine en hoofdpijn door de migrainemedicijnen. Op advies van zijn huisarts is hij een paar maanden geleden radicaal gestopt met de migrainemedicijnen. Dat hielp. De migraine nam af, zelfs zozeer dat hij nog maar zelden een aanval had. Wel bleef er wat dagelijkse hoofdpijn over. Als computerdeskundige was hij gewend de boel logisch aan te pakken. Als stoppen met medicijnen nemen helpt tegen migraine, dan helpt niets doen ook tegen burn-out – wat hij al een jaar deed. Hij bleef dus niets doen, hij werkte niet en deed privé niets meer, anderhalf jaar lang. In het allereerste begin hielp dat. Hij knapte op van rust nemen, maar niet helemaal. Het leek hem logisch dat hij vanzelf weer fit zou worden als hij stug door zou gaan met rust nemen. Geduld en logica, zo repareer je computers, zo repareer je jezelf. Na wat doorpraten bleek zijn hoofdpijn erg gering te zijn, nu tenminste. Zijn werkprobleem ook. Er was dus nauwelijks hoofdpijn meer, maar hij gedroeg zich nog als iemand met dagelijks ernstige hoofdpijn. Er was ook geen overspanning meer. Integendeel, hij had last van onderspanning. Chronisch pijngedrag zonder veel pijn, overspanningsgedrag zonder burn-out. Hij liep als het ware op de loopband van zijn eigen opvatting over gezond gedrag. Sterker nog, de loopband bewoog omdat hij liep. De motor stond allang uit. Mijn advies was van zijn loopband af te stappen, van opvatting te veranderen. Gewoon buiten gaan lopen, weer aan het werk gaan, in conditie komen. Meer was niet nodig. Dat hielp. Hij is weer aan het werk en heeft nauwelijks hoofdpijn. Hij is eigenlijk genezen door wijziging van opvatting. Jomanda is er niets bij. Nico van Duijn