Inleiding Onderdiagnostiek en onderbehandeling van depressie en angststoornissen door de huisarts is onderwerp van uitgebreid wetenschappelijk debat. Verschillende factoren dragen bij aan het gesignaleerde probleem. Meerdere onderzoeken met als doel de kennis en vaardigheden van huisartsen op gebied van diagnostiek en behandeling te verbeteren laten bescheiden langetermijnresultaten zien. Ook de uitvoerbaarheid in de dagelijkse praktijk wordt betwijfeld. Andere factoren dan kennis en vaardigheden spelen waarschijnlijk een rol. Doel van ons onderzoek was vast te stellen hoe huisartsen depressie en angststoornissen diagnosticeren en behandelen en wat de daarbij ervaren knelpunten zijn. Methode Als methode werd een focusgroepstudie bij drie groepen praktiserende huisartsen gebruikt. Deze methode geeft de mogelijkheid de dagelijkse praktijk te exploreren en mogelijke knelpunten en oplossingen te inventariseren en bediscussiëren. De transcripties van de groepsdiscussies werden geanalyseerd door twee onderzoekers. Resultaten Huisartsen twijfelen aan de validiteit van de diagnoses binnen de huisartsgeneeskundige populatie en aan snelle behandeling met antidepressiva. Onderscheid tussen ‘normale’ en ‘pathologische’ depressieve of angstige symptomatologie werd als lastig ervaren, met name bij patiënten die de huisarts goed kent en/of die hem veelvuldig bezoeken. Er werd een grote variatie aan knelpunten in zowel diagnostiek als herkenning gevonden. Op verschillende deelterreinen blijken er knelpunten te bestaan: patiëntfactoren, artsfactoren, kennis en vaardigheden, organisatorische factoren. Naast knelpunten bestaan er ook veel (mogelijke) oplossingen en suggesties voor verbetering. Conclusie Het is mogelijk gebleken een goed beeld te krijgen van diagnostiek en behandeling van depressie en angststoornissen in de dagelijkse praktijk en de knelpunten die hierbij bestaan. Dit materiaal biedt mogelijkheden voor het ontwerpen van nieuwe, adequate interventies.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.