Dertien jaar geleden startte ik de opleiding tot huisarts met heel veel enthousiasme: ik zag mezelf als spin in het web voor de zieke medemens. Echter de huidige ontwikkelingen baren me zorgen, zowel voor mij als huisarts alsook voor mijn patiënten. Een toename van het aantal verschillende taken en hulpverleners in de huisartsenpraktijk zal uiteindelijk mijn rol van huisarts overbodig maken en is ongewenst.
In onze moderne huisartsenpraktijk wordt steeds meer gebruikgemaakt van categorale spreekuren die via een DBC-structuur worden uitgevoerd door praktijkondersteunend personeel. Met behulp van een hoop disciplines (medisch manager, kaderarts, praktijkondersteuner, projectleider van de zorggroep, nurse practitioner, enzovoort) is het mogelijk om tweedelijns zorg en diagnostiek (goedkoper) aan te bieden in de eerste lijn. Ik zal als huisarts steeds vaker moeten kiezen tussen patiëntencontact of praktijkorganisatie. De financiële prikkels en de dwang van de zorgverzekeraars om de zorg op bovenstaande manier vorm te geven, maken de keuze duidelijk: de patiëntencontacten worden ondergeschikt aan de praktijkvoering. Mijn grote angst is dat de huisarts verwordt tot manager en daardoor een slechtere dokter. Zowel betrokkenheid alsook kennis worden door deze ontwikkeling minder. Naarmate ik de patiënt steeds minder zelf zie, verdwijnt ook mijn kennis over hem. Er is dan níemand meer die een totaalbeeld heeft; we blijven hangen in de disease centered approach, in plaats van door te ontwikkelen naar een patient centered approach. Als onze praktijk steeds meer een medisch centrum wordt waar patiënten diagnostiek kunnen laten verrichten en hun ziekten ‘gemanaged’ worden, zal mijn meerwaarde als huisarts snel afnemen en wordt het verschil met het technisch prima functionerende, maar veel minder persoonlijke ziekenhuis, steeds kleiner. Hierdoor wordt mijn plezier in het vak ondermijnd, verliest de zieke patiënt zijn spin in het web en zullen de kosten alleen maar stijgen.
Willen alle partijen maximaal gebruik maken van de beste zorg met lage kosten, dan moet het huisartsenvak zijn oude waarden behouden: laagdrempelige, generalistische, betrokken en kundige zorg door de dokter zelf, waarbij de patiënt en niet zijn ziekte centraal staat! @@@
Roel Smeijsters
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
