Wegsnijden en altijd opsturen?

Huisartsen gaven aan ongeveer 60% van alles wat zij excideren op te sturen voor pathologieonderzoek, waarbij zij aankruisten naevi vaker in te sturen (80-100%). Zij laten zich hierbij vooral leiden door een ‘pluis-niet-pluisgevoel’. Het aantal malen dat huisartsen verrast waren door een PA-uitslag had geen wezenlijke invloed op hun inzendgedrag. Buis onderzocht vervolgens retrospectief de uitkomsten van 5105 pathologieonderzoeken die door de huisarts waren aangevraagd. Bij 1% van de laesies die klinisch als benigne waren ingeschat, werd een kwaadaardigheid gevonden. Hij bekeek dit nader in een prospectief onderzoek, waarbij huisartsen op het aanvraagformulier moesten aangeven hoe zeker zij waren van de goed- of kwaadaardigheid van de laesie. Ook hier werden onverwachte maligniteiten gevonden: 1,5% van de klinisch ‘zeker’ benigne huidafwijkingen was toch kwaadaardig. Zoals te verwachten nam het percentage maligniteiten toe naarmate de klinische diagnose minder zeker was. Buis heeft niet in de huisartsenpraktijk zelf gekeken hoeveel excisies daadwerkelijk opgestuurd werden. Melanomen die door de huisarts waren weggehaald, waren minder vaak radicaal geëxcideerd dan melanomen die door de tweede lijn waren ingestuurd. Dit is overigens weinig verrassend aangezien de klinische verdenking in de tweede lijn hoger is dan in de eerste lijn.

Verreweg de meeste laesies in de huisartsenpraktijk waren goedaardig. Niet alle huidafwijkingen hoeven dan ook weggehaald te worden. Buis denkt dat dermatoscopie ook in de huisartsenpraktijk een waardevolle aanvulling zou kunnen zijn om een meer accurate klinische diagnose te stellen en zo minder benigne vlekjes te excideren. Meer onderzoek is echter nodig om dermatoscopie in de eerste lijn te valideren. Buis adviseert in ieder geval om alle huidexcisies op te (blijven) sturen voor PA-onderzoek.