Samenvatting
Abstract
De kern
-
Multimorbiditeit bij chronische aandoeningen heeft vaak een slechte invloed op de prognose en leidt tot complexe zorg.
-
Huisartsen willen bij patiënten met multimorbiditeit in de eerste plaats patiëntgericht kunnen werken.
-
De richtlijnen voor afzonderlijke aandoeningen zijn vaak ontoereikend bij multimorbiditeit, waardoor de huisarts veelal is aangewezen op het gezonde verstand.
-
Het wetenschappelijk onderzoek zou in de inclusiecriteria en uitkomstmaten meer plaats moeten inruimen voor multimorbiditeit.
-
In de opleidingen zou training van het ‘gezonde verstand’ en de bijbehorende communicatieve vaardigheden bij multimorbiditeit wenselijk zijn.
Inleiding
Comorbiditeit
Relevantie bestaande richtlijnen
Relevantie bestaand onderzoek
Evidence-based, maar met gezond verstand
Literatuur
- 1.Luijks HDP. Multimorbidity in primary care: focus on the general practitioner’s perspective [Proefschrift]. Nijmegen: Radboudumc, 2015.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.