Het ontwikkelen van classificatiesystemen bij aandoeningen van het bewegingsapparaat

Veel aandoeningen waarmee de huisarts regelmatig te maken krijgt, zijn syndromen . Het stellen van een diagnose is vaak moeilijk bij dergelijke aandoeningen, omdat een gouden standaard ontbreekt. Dit maakt het ontwikkelen van criteria ter classificatie van dergelijke aandoeningen lastig. Meestal worden deze classificaties op ongestructureerde en niet-reproduceerbare wijze samengesteld. In deze beschouwing bespreken wij enkele gestructureerde methoden om een classificatiesysteem te ontwikkelen. Eén van deze methoden is de clusteranalyse; deze aanpak wordt aan de hand van een praktijkvoorbeeld verder uitgelegd. Voordat een classificatiesysteem uiteindelijk in de dagelijkse praktijk van de huisarts en/of de onderzoeker kan worden geïntroduceerd, moet het worden beoordeeld op validiteit, reproduceerbaarheid en bruikbaarheid. Daarnaast moet altijd nagegaaan worden of het classificatiesysteem wel is ontwikkeld voor het doel (bijvoorbeeld verslaglegging of gezondheidszorgonderzoek) waarvoor het gebruikt zal worden.