Als bewegen, en dus dansen, een positief effect heeft op het welbevinden van mensen met fysieke chronische aandoeningen, is er dan mogelijk ook een effect op chronische psychiatrische aandoeningen? Een groep Griekse onderzoekers onderzocht in een gerandomiseerd onderzoek het effect van traditionele Griekse dansen (de ‘sirtaki’) op patiënten met schizofrenie en vond positieve resultaten.
Een groep van 31 patiënten met schizofrenie werd na randomisatie ingedeeld in een groep die geen interventie onderging en een groep die gedurende 8 maanden onder begeleiding actief ging dansen. De effectmeting richtte zich op kwaliteit van leven en op het niveau van functioneren voor en na het onderzoek. Beide bleken te verbeteren: de patiënten ervoeren een beter niveau van welbevinden maar ze presteerden ook beter op een aantal eenvoudige tests voor fysieke conditie.
De vraag is of dit mooi uitgevoerde onderzoek met een eenvoudige interventie generaliseerbaar is naar andere situaties. Direct na het onderzoek verschenen al commentaren of in de Verenigde Staten nu het line-dancing een behandeloptie is. En moeten wij ons afvragen of in onze situatie de klompendans heilzaam is voor schizofreniepatiënten? Of is dit onderzoek ook beïnvloed door de crisis waarin de Grieken zitten en door de nationale trots waaraan in dit onderzoek wordt geappelleerd?
Kaltsatou A, et al. Effect of exercise training with traditional dancing on functional capacity and quality of life in patients with schizofrenia: a randomized controlled study. Clin Rehabil 18 december 2014. pii: 0269215514564085. [Epub ahead of print]
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
