Voor patiënten met zowel hartfalen als atriumfibrilleren hebben bètablokkers geen voorkeur boven andere anti-aritmica ter verbetering van de prognose. Ze hoeven dus niet als standaardtherapie te gelden, blijkt uit Brits onderzoek.
Dipak Kotecha et al. voerden een individuele patiëntendata-analyse uit, met tien verschillende gerandomiseerde, gecontroleerde onderzoeken. In totaal vergaarden ze hiermee informatie over 18.254 patiënten met hartfalen, van wie 3066 (17%) bij de baselinemeting atriumfibrilleren hadden. Er werd een mortaliteit van 21% (n = 633) gezien bij patiënten met zowel hartfalen als atriumfibrilleren. Van de patiënten werd 40% (n = 1205) minimaal éénmaal opgenomen in het ziekenhuis (de reden van opname werd niet gespecificeerd).
De onderzoekers keken naar patiënten met zowel hartfalen als atriumfibrilleren en vergeleken binnen deze subgroep patiënten die bètablokkers kregen met degenen die placebo’s kregen. Er werd tussen deze groepen geen significant verschil in mortaliteit gezien (HR = 0,97 (95%-BI 0,83 tot 1,14; p = 0,73)) en ook het aantal ziekenhuisopnames wegens cardiovasculaire oorzaken was gelijk (HR = 0,93 (95%-BI 0,79 tot 1,10; p = 0.43)). Therapie met bètablokkers had evenmin effect op de incidentie van fatale beroerte (HR = 1,04 (95%-BI 0,66 tot 1,63; p = 0.87)). De hazard ratio is een relatief risico op een uitkomst, waarbij rekening wordt gehouden met het feit dat niet iedere persoon even lang aan het onderzoek heeft deelgenomen, bijvoorbeeld vanwege overlijden.
Kotecha D, et al. Efficacy of β blockers in patients with heart failure plus atrial fibrillation: an individual-patient data meta-analysis. The Lancet 2014; doi: 10.1016/S0140-6736(14)61373-8.
Foto: Negovura/Shutterstock
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
