Tijdens een consensusoverleg tussen specialisten werd besloten welke meldingen over contra-indicaties (poliklinisch en/of klinisch) geschrapt konden worden bij een aantal veelvoorkomende aandoeningen (hypertensie, astma/ COPD, diabetes mellitus, verminderde nierfunctie). De artsen besloten meldingen te schrappen als ze slechts voor een klein deel van de patiënten relevant waren, alleen bij hoge dosering golden, of bij nader inzien niet beschouwd werden als contra-indicatie. Zij schrapten ook meldingen over medicatie die veilig gebruikt kon worden tijdens de zwangerschap. Vervolgens hielden de onderzoekers bij hoeveel meldingen werden afgehandeld door artsen (inclusief ‘akkoord zonder actie’) en apothekers (overleg met arts).
Het consensusoverleg leidde tot 61% minder meldingen (van 2282 naar 889 meldingen in een half jaar) en een forse stijging van het aantal afgehandelde meldingen: van 51 (2,2%) naar 315 (35,4%). Of de afname van signaalmoeheid vooral bij artsen of bij apothekers optrad, werd niet beschreven.
Dit onderzoek geeft aan dat de signaalmoeheid in de tweede lijn groot is. Het valt te verwachten dat dit ook in de eerste lijn een probleem is. Gelukkig blijkt uit de resultaten dat er een weg terug is: bij elkaar gaan zitten, overleggen, afspraken maken en schrappen in het aantal meldingen. Een kleine ‘schrapconferentie’ in de eigen praktijk dus. Dan zijn we alerter op de meldingen die overblijven.
Literatuur
- De Vogel EM, et al. Hoeveel CO is goed voor een patiënt of zorgverlener? De klinische bruikbaarheid van contra-indicatieregistratie. Nederlands Platform voor Farmaceutisch Onderzoek 2017;2:a1645.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
