Huisartsen verwijzen patiënten met psychische klachten vaak door, maar de helft van hen heeft geen psychiatrische aandoening. Dat blijkt uit een onderzoek van het NIVEL. De onderzoekers stellen dat door verbetering van diagnostiek in de huisartsenpraktijk het aantal verwijzingen kan worden verminderd. Die conclusie lijkt echter voorbarig.
De onderzoekers keken naar diagnosen (op as 1) en comorbiditeit (as 2 tot 4) bij patiënten in huisartsenpraktijken, bij eerstelijnspsychologen en in de tweedelijns-ggz in 2012. In de huisartsenpraktijk had tweederde van de behandelde patiënten geen psychiatrische diagnose tegenover eenderde bij eerstelijnspsychologen en een op de vijf binnen de tweedelijns-ggz. De helft van de patiënten die huisartsen verwezen naar een eerstelijnspsycholoog of psychiater had geen psychiatrisch probleem. Ondanks de beperkingen van het onderzoek zijn deze uitkomsten interessant.
De cijfers laten zien dat we kritisch moeten kijken naar onze diagnostiek bij verwijzing. Het probleem is echter complexer dan alleen de selectie van verwezen patiënten. De onderzoekers vonden dat ruim 10% van de populatie psychische klachten heeft, en een klein deel hiervan heeft psychiatrische problematiek die verwijzing rechtvaardigt. Het probleem voor de huisarts ligt vooral in het aantal mensen dat klachten ervaart en daarbij hulp wil. De vraag is of wij dat met onze poh-ggz gaan oplossen en daarbij ook nog substitutie van tweedelijnszorg kunnen realiseren. Het lijkt me onwaarschijnlijk. Het vergroten van de efficiëntie van het aanwezige ggz-potentieel is een punt, en ook de onderzoekers zien dat de huidige structuur van de ggz uitnodigt tot overdiagnostiek waardoor de kosten stijgen. Het tweede punt is dat we moeten nadenken over de medische en maatschappelijke achtergronden van zo’n grote groep mensen die hulp voor psychische problemen wenst.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
