Een eerdere evaluatie van de behandeling van volwassenen met een misbruikverleden (over de periode van 1996 tot 2003) leidde tot de conclusie dat de behandeling van ernstig getraumatiseerde slachtoffers te kort schoot. Daarop volgde een periode waarin hulpverleners bewuster werden van het proces en waarin meer aandacht kwam voor evidence-based behandelingen.
Er volgde een nieuwe evaluatie over de periode van 2007 tot 2017. De onderzoekers ondervroegen 216 volwassenen met een verleden van seksueel misbruik naar hun ervaringen met de ggz. Zij wierven de deelnemers via internetfora en ggz-instellingen. Driekwart van hen gaf de behandeling een voldoende, met een gemiddeld cijfer van 6,8. Mensen met ernstiger problematiek en met verschillende behandelaars waren minder tevreden. De tevredenheid werd positief beïnvloed door een goede behandelrelatie, aandacht voor zelfbescherming en door behandelingen die waren gericht op verwerking.
De meest getraumatiseerde patiënten zijn dus nog steeds het minst tevreden over de behandeling en een minderheid van hen vond de behandeling zelf ook traumatisch. Hoewel er met name voor deze groep meer aandacht kwam, blijft behandeling moeilijk.
Opvallend is verder dat de respondenten ook meldden dat behandelaars er soms ten onrechte van uitgingen dat zij het verwerken van de traumatische ervaringen niet aan zouden kunnen. Ondanks de hoge belasting van de behandeling en de gemiddelde behandelduur van 4,5 jaar kunnen hulpverleners dus minder huiverig zijn voor de belastbaarheid van de meeste slachtoffers van seksueel misbruik. Een minderheid ervaart de behandeling als traumatisch.
Literatuur
- Brederveld JD, et al. Seksueel-misbruikslachtoffers: hoe vergaat het hen in de ggz? Tevredenheid van cliënten met een misbruikgeschiedenis over hun behandeling in de ggz. Tijdschrift voor Psychotherapie 2018;4:210-27.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
