Antibioticaresistentie en ongecompliceerde lageluchtweginfecties

Voor het onderzoek gebruikten zij de gegevens van patiënten (n = 1021) uit de placebogroep van een gerandomiseerd onderzoek waaraan 2061 volwassenen met acuut hoesten (< 28 dagen) of de diagnose lageluchtweginfectie deelnamen. Uit dagboekjes van 834 patiënten, die deze 4 weken invulden, haalden zij informatie over bijvoorbeeld de duur van symptomen (hoesten, benauwdheid en hoofdpijn) en de ernst (gescoord op een 7-punts-Likert-schaal van ‘normaal’ tot ‘slechter dan ooit’). Neusswabs en/of sputum werden getest op de aanwezigheid van Streptococcus pneumoniae en Haemophilus influenzae en op antibioticaresistentie. De onderzoekers keken naar verschillen in de ernst, duur en progressie van symptomen tussen patiënten met en zonder antibioticaresistentie.

Er waren 104 patiënten (12%) met een infectie van Streptococcus pneumoniae en/of Haemophilus influenzae. Bij 52% van hen was sprake van resistentie, het meest voor trimethoprim/sulfa en bij 7% voor penicilline. Gecorrigeerd voor leeftijd, comorbiditeit en roken was er geen significant verschil tussen de groep met en zonder antibioticaresistentie in de duur van ‘matig-slechte’ symptomen (HR 1,27; 95%-BI 0,67 tot 2,44), in de gemiddelde ernst van de symptomen (verschil -0,48; 95%-BI -1,17 tot 0,21) en progressie in ziekte (OR 0,31; 95%-BI 0,07 tot 1,41).

De onderzoekers concluderen dat een bacteriële lageluchtweginfectie, ongeacht de aanwezigheid van antibioticaresistentie, in het algemeen een mild ongecompliceerd natuurlijk beloop heeft. Voor onze huidige NHG-Standaard Acuut hoesten heeft dit geen gevolgen, want antibiotica waren al gereserveerd voor patiënten met een gecompliceerde luchtweginfectie.