Ook e-health voor middelenafhankelijkheid

De onderzoekers selecteerden in ruim vier jaar tijd in totaal 137 personen die voldeden aan de DSM-IV-criteria voor middelenafhankelijkheid en -misbruik. Zij werden gerandomiseerd in drie groepen die alle een drie maanden durende behandeling kregen. De eerste groep kreeg de gebruikelijke behandeling die voornamelijk bestond uit groepssessies. De tweede groep kreeg een-op-een CGT. De derde groep kreeg digitale CGT-sessies met nadien een tienminutengesprek waarin alleen een korte observatie van het mentale welzijn werd gedaan.

De deelnemers kregen in totaal 16 keer een vragenlijst toegestuurd. Naast het bevragen van het mentale welzijn werd ook naar middelengebruik gevraagd (verificatie met een urinetest). Een groot aantal patiënten rondde het onderzoek volledig af (90%), waarschijnlijk gestimuleerd door het feit dat de deelnemers cadeaubonnen tot 285 dollar kregen naarmate ze meer sessies voltooiden.

Door de tijd heen was zowel een-op-een CGT als digitale CGT met monitoring enigszins maar wel significant beter dan de gebruikelijke behandeling ten aanzien van de primaire uitkomstmaat: gebruik van drugs of alcohol per week (respectievelijk gestandaardiseerd gemiddeld verschil -0,51; 95%-BI -0,81 tot -0,22; p < 0,01 en -0,33; 95%-BI -0,61 tot -0,04; p = 0,02). Het onderzoek had onvoldoende power om de twee interventies onderling te vergelijken. Alleen de digitale CGT behield zijn effect gedurende de totale follow-up van 6 maanden (gestandaardiseerd gemiddeld verschil -1,20; 95%-BI -2,37 tot -0,04; p = 0,04). Bij de interpretatie moeten we bedacht zijn op de mogelijk selectieve inclusie van financieel gemotiveerde patiënten.

Ondanks de kanttekeningen laat deze relatief kleinschalige RCT zien dat ook middelenafhankelijkheid zich waarschijnlijk leent voor begeleiding via e-health.