Marjolijn Beukers is huisarts in IJsselstein, bij Utrecht, in een hoed met een populatie met relatief veel ggz-problematiek. Beukers is tevens kaderhuisarts Beleid en Beheer en ze maakt zich hard voor goede afstemming van zorg in de praktijk, in de wijk, en op gemeentelijk en regionaal niveau.
Voor patiënten is de zorg een doolhof
Wat doe jij aan kwaliteit?
Marjolijn Beukers: ‘Goede afstemming speelt een sleutelrol in zorgkwaliteit. Voor patiënten is de zorg een doolhof. Wij hebben de taak om de helpende hand te bieden. Sinds Woudschoten hebben we een belangrijke nieuwe kernwaarde: gezamenlijk. Goede aansluiting, weten wat de ander biedt qua kennis en kunde: het klinkt eenvoudig, maar kost veel tijd en energie in de wijk, de gemeente en de regio. De kunst is lokale goede initiatieven benutten en krachten te bundelen waar het kan. Het is bijvoorbeeld zonde als in buurgemeenten gelijksoortige projecten worden uitgedacht. En voor ziekenhuizen is afstemming makkelijker te realiseren als wij ons goed organiseren. De nieuwe O&I, organisatie en infrastructuur, kan helpen, mits goed gefinancierd. Lokaal zijn we projecten gestart voor ouderen, ggz-jeugd en ggz-volwassen, wat resulteerde in een poh-ggz jeugd gefinancierd door de gemeente die nauw samenwerkt met het jeugdteam. Regionaal kijken we nu via big data naar waar de meeste zorgbehoefte ligt.’
Wat heb je bereikt?
‘Heel goed loopt het project over ADHD bij kinderen: wie doet wat? De school stuurt ouders van kinderen met vermoedelijk ADHD naar de huisarts. Wij hebben met betrokken hulpverleners uitleg gegeven op scholen, en een informatieavond georganiseerd voor de inwoners van onze gemeente, zodat leerkrachten en ouders weten wanneer ze wel of niet aan de bel moeten trekken: niet iedereen hoeft per se het stempeltje ADHD te krijgen.
Voor de groeiende groep mensen met dementie is een duidelijk stroomdiagram gemaakt waaraan huisartsen, wijkverpleegkundigen en een specialist ouderengeneeskunde hebben meegewerkt. De ouderenverpleegkundige brengt elke patiënt met geheugenproblemen in IJsselstein in kaart en zorgt voor een casemanager: bij lichte dementie de huisarts, bij zwaardere het mobiel geriatrisch team. Zo signaleer je tijdig als mantelzorgers overbelast raken en er meer hulp nodig is. Pas kreeg ik een compliment van een mantelzorger, dat alles zo soepel gelopen was. Het is fijn als mensen de zorg zo ervaren. Heel positief ben ik ook omdat we als regio meer gaan samenwerken. Op inhoud kunnen huisartsen elkaar snel vinden, maar het wordt spannend als hun autonomie of financiële belang in het gedrang komen. Dat we toch deze stap gaan zetten voor de patiëntenzorg, vind ik mooi.’
Krijg je dan alles voor elkaar?
‘De transmurale zorgbrug bleek een lastig traject. Voor ouderen die na ontslag een grotere kans op heropname hebben, wilden we regiobreed afspraken maken met de ziekenhuizen over warme overdracht. In IJsselstein zijn er nu wel duidelijke afspraken. De ouderenverpleegkundige belt elke 70-plusser binnen twee dagen na ontslag en checkt of een bezoek nodig is ter verduidelijking van de afspraken. Soms glippen er patiënten tussendoor omdat we geen weet hebben van hun ontslag; dat is jammer. Regionale samenwerking is nog geen gelopen race. We kunnen in onze regio aantonen dat we door ons soort projecten minder verwijzen en goedkoper zijn. We willen dat graag voor elke inwoner in de regio bereikbaar maken. De onderhandelingen met zorgverzekeraars lopen nog.’
Zie NHG.org over Ouderenzorg, met praktijkplan en checklist proactieve ouderenzorg, Dossier Persoonsgerichte zorg, en Kaderopleiding Ouderengeneeskunde.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
