Reanimatietraining met virtual reality biedt perspectief

Tijdens het Lowlands popfestival in Biddinghuizen vergeleken de auteurs van deze gerandomiseerde, klinische trial de kwaliteit van reanimatievaardigheden van een groep die een face-to-face training kreeg met een groep die een virtual reality training kreeg via een app. De gemiddelde diepte van de borstcompressies was 49,1 mm in de VR-groep en 56,8 mm in de face-to-face groep. Het gemiddelde verschil was -7,7 (95%-BI -9,4 tot -6,0 mm). De frequentie van reanimeren was 114,3 per minuut in de VR-groep en 108,6 per minuut in de face-to-face groep. Het gemiddelde verschil was 5,7 (95%-BI 3,8 tot 8,2 per minuut). Met een vooraf gedefinieerde marge van -5 mm was de diepte van het reanimeren in de VR-groep iets minder goed dan in de face-to-face groep, maar de reanimatiefrequentie – met een vooraf gedefinieerde frequentie van -17 per minuut – was vergelijkbaar. De gemiddelde reanimatievaardigheden (maximale score 13) bleken lager in de VR-groep (10) dan in de face-to-face groep (12); p < 0,001. Uit analyse van de gegevens in een subgroep van zorgprofessionals en deelnemers met ervaring met reanimeren bleken beide trainingen echter vergelijkbaar.

Een VR-training is goedkoop en eenvoudig toegankelijk voor een breed publiek. Wel lijkt de kwaliteit van de reanimatievaardigheden bij niet-ervaren mensen iets minder goed wat betreft de diepte van het reanimeren en de algemene reanimatievaardigheden. Voor mensen met ervaring zou het kunnen betekenen dat een VR-training van 20 minuten net zo goed werkt als opfriscursus als een vier uur durende cursus met trainer. Omdat zo’n opfriscursus een jaarlijkse verplichting is, kan dat een enorme besparing opleveren in tijd en kosten.