“Ik liep een beetje vast met deze man en zijn behandelmogelijkheden”, zegt Hartings. “Hij is bij een aantal specialisten geweest en kreeg steeds dezelfde diagnose en adviezen. Per saldo leverde dat niks op en moet hij nog steeds meerdere keren per nacht icepacks wisselen. Hij is bereid om experimentele behandelingen te ondergaan of wil deelnemen aan wetenschappelijk onderzoek, ook als hij daarvoor moet reizen.
Ik vind het Ledenforum van Haweb een heel leuk medium. Het zorgt dat je buiten je eigen praktijk en eigen kring kunt kijken. De suggesties van de collega’s bevestigen de verschillende behandelmogelijkheden voor mijn patiënt. In grote lijnen komt het overeen met wat hij al heeft geprobeerd. Dit betekent ook dat er vooralsnog geen heel andere mogelijkheden voor hem zijn. Het H&W-artikel over brachioradiale pruritus kende ik al. Een aantal opties ga ik met hem bespreken: paroxetine, amitriptyline en amitriptylinecrème. Wat opviel in de reacties is dat er best iets achter kan schuilen, dat de pruritus een symptoom is van een onderliggende aandoening. Hoewel dit verder een gezonde jonge man is, ben ik daar nu wel alerter op. Verder vond ik de reactie van de laatste collega, die dezelfde kwaal heeft gehad, geruststellend omdat de aandoening bij hem spontaan is verbeterd. Ik ga dit met mijn patiënt bespreken.”
►De teksten zijn bewerkt; zie HAweb Ledenforum voor de volledige teksten.
Heeft u ook een vraag of opinie?
Plaats een oproep op HAweb Ledenforum!
Geef patiënten hoop
Huisarts in Utrecht: Ben zelf als huisarts patiënt geweest gedurende 1-2 jaar met een forse, hardnekkige prurigo brachioradialis. Dermatoloog en neuroloog geraadpleegd inclusief het nodige aanvullende lab en MRI van cerebrum/cervicale wervelkolom (CWK). Er is wetenschappelijke discussie over wel of niet aanwezig zijn van een mechanische CWK-factor, Lyme, virale infecties en zoals bij alle jeuk psychische stressfactoren. Ik ben behoorlijk gekweld door vooral nachtelijke jeuk en krabben. Achtereenvolgens lokale vetzalf, Daktacort, Inderm, combinaties van alles, koude ijspacks om armen (veel gedoe, werkte redelijk goed), amitryptilinecrème 5-10% (werkte redelijk, maar werd er suf en dikker van), prilocaïnecrème (lokaal anestheticum: dit werkte uiteindelijk het beste als interventie, op het nachtkastje). In de ergste periode heb ik tijdelijk een oxazepam genomen omdat de wanhoop door de jeuk best wel fors was. De vicieuze cirkel werd zo beter doorbroken en post aut propter is het helemaal overgegaan.
Mijn meelevende neuroloog heeft ook na raadplegen van gespecialiseerde collegae geen definitieve pathofysiologische diagnose. Deze lijkt er met de huidige wetenschappelijk stand van zaken ook niet te zijn. Fysiotherapie, losmaken schouder en nek in het CWK-gebied leek altijd wat te helpen, evenals het staken van andere medicatie. Het is mij niet duidelijk, dit beeld is een echte huisartsenuitdaging om nader te duiden. Er waren ook stressfactoren in die periode, ik kan het in de tijd gezien toch echter niet duiden. Hoe dan ook: geef patiënten hoop ! Het is volgens mij toch een self limiting disease.
Multipel myeloom
Huisarts in Noord-Brabant: Bij een patiënt van mij die al vanaf 2014 (zonder goed resultaat) behandeld wordt voor brachioradiale pruritus is vorige maand multipel myeloom vastgesteld. Omdat in de literatuur staat dat bij voorstadia, zoals MGUS (Monoclonal Gammopathy of Unknown Significance), ook neuropathie kan voorkomen, vind ik dit (achteraf) wel een interessante casus. Ik ga er bij toekomstige patiënten eerder naar zoeken.
In deze rubriek komen huisartsen aan het woord. Meningen geuit op HAweb kunnen afwijken van de standpunten van het NHG. Ook voor deze meningen biedt het NHG graag een podium.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
