Verwijzen van de HAP naar de SEH

In het huidige spoedzorgbeleid staan twee punten centraal: afname van het aantal SEH’s en intensiveren van de samenwerking tussen de SEH en de HAP. In de periode van 2012 tot 2015 is het aantal SEH’s teruggebracht van 93 naar 87. Het aantal SEH-bezoeken nam in die periode af van 124 naar 115 bezoeken per 1000 inwoners. Het gemiddelde percentage zelfverwijzers daalde van 32 naar 17%, met een grote variatie van 3 tot 76% per ziekenhuis. Daar staat tegenover dat het aantal verwijzingen via de huisarts en de HAP naar de SEH gezamenlijk met 7,8% is toegenomen (2,4% toename via de huisarts en 6,1% via de HAP). Een deel van deze stijging kan worden verklaard door de stijging van het aantal samenwerkingsverbanden met HAP’s die zich in het ziekenhuis bevinden (49% in 2012 versus 79% in 2015). In 2016 steeg het aantal patiëntbezoeken licht van 115 tot 116 SEH-bezoeken per 100 inwoners. Het gemiddeld aantal zelfverwijzers daalde echter verder van 17 naar 15%.

Wat betekent dit voor huisartsen? Het aantal zelfverwijzers op SEH’s nam in de periode van 2012 tot 2016 verder af van 32 naar 15%. Het gros van deze patiënten zal zijn beoordeeld op de HAP of door een huisarts, wat ook zichtbaar was in de toename van contacten met de HAP (periode van 2013 tot 2016, plus 5%) en het aantal hoogurgente klachten (plus 55%). Mogelijk heeft deze groep patiënten ernstiger pathologie, reden voor de HAP om dan weer sneller door te verwijzen naar de SEH, wat deels de grotere toestroom van patiënten van de huisarts/HAP naar de SEH verklaart. We moeten blijven kijken naar de stroom patiënten van de HAP naar de SEH en ons telkens de vraag te stellen of we kritisch genoeg zijn over de verwijsindicatie en te bedenken in hoeverre ervaren werkdruk een rol speelt.