Wat betekenen klimaatverandering en extreem weer voor de zorgverlener?

In de jaarlijkse serie ‘Lessen van crises en minicrises’ hebben Menno van Duin (socioloog en lector crisisbeheersing bij het Nederlands Instituut Publieke Veiligheid (NIPV)) en Vina Wijkhuijs (socioloog en bestuurskundige; onderzoeker bij het NIPV) een speciale editie uitgebracht over klimaatverandering en extreem weer. In 14 hoofdstukken beschrijven verschillende auteurs kleinere en grotere crises. Stel, je bent zorgverlener en wordt geconfronteerd met tientallen kinderen die onwel zijn geworden door een hittegolf. Of je raakt na een natuurramp betrokken bij evacuaties van grote groepen mensen, potentieel besmettelijk of ziek. Wat doe je? De acute – en zeker ook de langdurige psychosociale gevolgen – van natuurrampen waren in mijn tijd geen onderdeel van de geneeskunde­opleiding. Moet je 112 bellen? En wat als 112 door overbelasting niet bereikbaar is? Kortom, extreem weer is een niet te onderschatten factor in de toegang tot en continuïteit van de zorg. De urgentie is duidelijk.

Dit boek is gericht op een breed publiek van crisisprofessionals en hulpdiensten. Het vlot geschreven inleidende hoofdstuk geeft een inkijkje in het ontstaan van meteorologische omstandigheden, hoe het KNMI daar zicht op houdt en de netwerken tussen de hulpverlenende diensten.

Bron van inspiratie

Het boek is wat dik voor artsen die meteen tot de kern willen komen en de wetenschappelijke onderbouwing is beperkt. Toch is de bundel een waardevolle bron van inspiratie voor zorgverleners die willen anticiperen op de veranderende weersomstandigheden en hun praktijkvoering willen verduurzamen. Welke effecten van klimaatverandering zijn voor patiënten het relevantst? Zijn we voldoende voorbereid op de nieuwe ziektebeelden, hitte, droogte, hagelstenen, windstormen of wateroverlast die zullen komen?

Marleen Kraaij-Dirkzwager, vrijgevestigd Arts Maatschappij + Gezondheid.