Spoorzoekers naar kanker

Biomarkers zijn kenmerken op DNA-, RNA- of eiwitniveau die erbij kunnen helpen een familiair bepaald risico op kanker of de aanwezigheid van kanker vast te stellen en te bepalen of er een indicatie is om een biomarkerspecifieke behandeling te gebruiken. Voorbeelden van biomarkers en hun gebruik zijn het prostaatspecifiek antigeen (PSA) om het beloop van prostaatkanker te kunnen vervolgen en de oestrogeenreceptor om te kunnen besluiten over het voorschrijven van tamoxifen bij borstkanker. De toepassing van biomarkers maakt de laatste decennia stormachtige ontwikkelingen door, onder andere omdat het de mogelijkheid biedt adviezen en behandeling zo veel mogelijk toe te spitsen op de individuele behoefte. Omdat het gebruik van biomarkers in de praktijk voor verbetering vatbaar is en de middelen die beschikbaar zijn voor het uitvoeren van tests in het zorgstelsel nodig uitgebreid moeten worden, heeft het Koningin Wilhelminafonds het initiatief genomen een boekje samen te stellen waarin een overzicht wordt gegeven van de actuele stand van zaken. Het boekje is zeer toegankelijk geschreven en biedt ook de huisarts de gelegenheid zijn kennis op dit gebied eens belangrijk op te frissen. Handig is ook de leeswijzer waarin wordt uiteengezet voor welke doelgroepen de verschillende hoofdstukken geschreven zijn en wat daarin te vinden is. Ook kom je zo te weten welk hoofdstuk vooral bedoeld is om informatie op een duidelijke zoekvraag te geven en dat dus vooral niet bedoeld is om integraal te gaan lezen. Zo passeren biomarkers van specifieke, veel voorkomende vormen van kanker als mammacarcinoom, coloncarcinoom, longcarcinoom en prostaatcarcinoom de revue. Nuttig boekje voor huisartsen dus. Tjerk Wiersma