Anders dan in de Verenigde Staten is het in de Europese Gemeenschap verboden om reclame voor geneesmiddelen te maken die rechtstreeks gericht is op de consument. In een eerder journaaltje zagen we al dat de reclame in de VS allerminst objectief is, zodat we ons gelukkig mogen prijzen met deze situatie. Inmiddels blijkt de discussie over ‘liberalisering van de patiënteninformatie’ zoals het in Brussels jargon heet, toch weer opgeflakkerd. Onze farmaceutische industrie heeft zielig zitten doen en geklaagd dat hun concurrentiekracht door deze beperkingen achterblijft bij de Amerikaanse en Japanse firma’s. Een argument waar de eurocommissarissen natuurlijk niet ongevoelig voor zijn, want wie vreest er niet verlies van werkgelegenheid? Daarbij claimt de industrie dat zij Amerikaanse burgers voorziet van betrouwbare informatie, terwijl Europeanen voor dezelfde gegevens moeten grasduinen op obscure websites. Hoe nu verder? Een commissie heeft enige liberalisering voorgesteld waarbij informatiemateriaal voor patiënten moet voldoen aan zekere niet goed omschreven kwaliteitscriteria. Het is niet de bedoeling om openlijk reclamemateriaal te fabriceren. Er blijven echter veel kritische geluiden. Dat de farmaceutische industrie in staat is om neutrale informatie te verstrekken over zijn eigen en andermans geneesmiddelen is ondenkbaar. Experimenten in Canada met het toestaan van hulpzoek- en herinneringsadvertenties die patiënten aanspoorden om toch vooral hun cholesterol eens te laten meten, bleken al gauw een glijdende schaal te zijn. Gelukkig klinkt er ook het geluid dat er al genoeg onafhankelijke informatie voorhanden is en dat we ons beter kunnen concentreren op de vraag hoe we patiënten kunnen helpen om die te vinden. Laten we hopen dat onze europarlemenatariërs de ruggen recht houden en de bestaande regels handhaven. Op nog meer ‘voorlichting’ door de industrie zitten we niet te wachten. (TW)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
