Met het uitkomen van de nieuwe NHG-Standaard Cardiovasculair risicomanagement is op een bijzonder gedegen wijze een nieuwe weg ingeslagen op het gebied van preventie en behandeling van hart- en vaat ziekten in de huisartsenpraktijk. De integratie van de NHG-Standaarden Cholesterol en Hypertensie heeft geleid tot een handzame en moderne richtlijn. Desalniettemin willen we één kanttekening plaatsen. Uit tabel 1 van de standaard kan men concluderen dat behandeling van een 40-jarige, rokende man met een systolische bloeddruk van 180 mmHg en een TC/HDL-ratio van 8 niet nodig is. Hierbij wordt gebruikgemaakt van het 10-jaarsrisico op sterfte als uitkomstmaat. Het 10-jaarsrisico lijkt echter voor patiënten tussen de 20 en 50 jaar minder geschikt als indicator voor de gewenste behandelstrategie. Immers, zou u nog steeds geen behandeling starten als u wist dat het 20-jaarsrisico voor deze man (hij zou dan nog ‘slechts’ 60 jaar zijn) alleen al voor het krijgen van angina pectoris en/of myocard infarct ten minste 25% is?1 Wij beseffen dat over de langetermijneffecten (>20 jaar) van de aanwezigheid van 1 of meer risicofactoren op het ontwikkelen van of sterven aan hart- en vaatziekten bij jonge patiënten weinig bekend is. Onderzoeken die dit inzichtelijker kunnen maken, zijn dan ook zeer gewenst. Het ontbreken van bewijs maakt gebruik van het gezond verstand nog belangrijker dan het in eerste instantie al is. Op basis van ethische en pathofysiologische gronden lijkt het ons gewenst om jonge patiënten met meerdere risicofactoren te behandelen. Juist bij deze groep met een nog relatief korte exposure aan risicofactoren is vaatschade door adequate behandeling waarschijnlijk te voorkomen. Wij menen bovenstaande boodschap, hoewel subtiel, al gedeeltelijk verwoord te zien in de standaard. Deze eerste aanzet verdient wat ons betreft een meer uitgesproken vervolg. MC van der Wel, JC Bakx, WJ van den Bosch
1 Bakx JC, Van den Hoogen HJ, Van den Bosch WJ, Thien T, Van Weel C. Cardiovascular risk factors and disease in general practice: results of the Nijmegen Cohort Study. Br J Gen Pract 2002;52:135-7.
Antwoord
Door het focus op absolute risico’s valt moeilijk te voorkomen dat vooral ouderen voor behandeling in aanmerking komen. We hebben getracht dit effect te ondervangen: jongeren kan men eerder behandelen als zij bij ongewijzigde risicofactoren op termijn boven de behandelgrens komen, en bij ouderen zonder HVZ of diabetes mellitus type 2 kan men een soepeler behandelbeleid afspreken. Of de standaard bij jongere leeftijdsgroepen leidt tot onderbehandeling blijft ter discussie. Er zijn geen harde gegevens of vroeg behandelen daadwerkelijk resulteert in minder cardiovasculaire calamiteiten op de lange termijn. Het voorstel van Van der Wel kan dus ook leiden tot overbehandeling. Tj. Wiersma, W.A.B. Stalman, S. Thomas
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
