Het verbeteren van de huisartsgeneeskunde, de flexibiliteit van het werk en de aantrekkelijke combinatie van klinisch bezigzijn en wetenschappelijk onderzoek vormen de belangrijkste stimulans voor een onderzoekscarrière in de huisartsgeneeskunde. Echter, de hoge werkdruk, het individueel bezigzijn en het geld zijn op dit moment de belangrijkste barrières. Omdat het moeilijk blijft om huisartsen te interesseren voor onderzoek is het hoog tijd om maatregelen te nemen om huisarts-onderzoekers te werven en te behouden. Dat zijn de belangrijkste conclusies van Deense onderzoekers. Zij voerden 33 diepte-interviews uit onder huisartsen die actief bezig waren met wetenschappelijk onderzoek. Een huisarts antwoordde: ‘Wat ervoor zorgt dat ik doorga met onderzoek is de uitdagende werkomgeving met creatieve mensen en originele ideeën.’ Daarnaast inventariseerden de onderzoekers veranderingen die noodzakelijk zijn om huisartsen, naast hun dagelijkse praktijk, actief bij de wetenschap te betrekken. Een betere onderzoeks- en carrièrebegeleiding, een aantrekkelijke onderzoeksomgeving, onderzoeksnetwerken, onderzoekstraining van medisch studenten en aios en een betere salariëring en langetermijnsubsidies zullen volgens de auteurs leiden tot een versterking van het wetenschappelijk kader van de huisartsgeneeskunde. Een mooi voorbeeld van een Nederlandse ontwikkeling in deze richting is de combinatie van huisartsopleiding en wetenschappelijk onderzoek. Hierdoor ervaren jonge huisartsen al vroeg in hun carrière hoe het is om het werk in de huisartsenpraktijk te combineren met het doen van wetenschappelijk onderzoek. Enthousiaste jonge huisartsen zijn er genoeg, maar het verkrijgen van subsidies voor dit soort projecten is ook hier het grote probleem. Subsidiegevers, hoog tijd dus om daar eens wat aan te doen! (ToH)
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
