Who framed…?

Voor de huisarts die geïnteresseerd is in communicatie op hoog niveau geeft dit boekje een interessant kijkje achter de schermen. In bijna zestig pagina’s maken de auteurs een uitvoerige analyse van de communicatieve strategieën die door VWS gebruikt zijn bij de invoering van het nieuwe zorgstelsel. De lezer die het boekje openslaat om meer te weten te komen over de inhoudelijke aspecten van de stelselherziening zal weinig naar zijn gading vinden. Het heeft uitsluitend betrekking op het proces van deze verandering. Het bijzondere aan deze grootscheepse communicatiecampagne was dat zij niet alleen bedoeld was om burgers en betrokkenen over al genomen besluiten te informeren, maar ook om een context te creëren waarin beleidvoornemens op een zo gunstig mogelijke manier uitgelegd zouden worden zodat eventuele weerstanden de hele operaties zo min mogelijk in gevaar zouden brengen. Hoe dit ‘framen’ in zijn werk is gegaan, is het onderwerp van het boekje. De positie van de huisartsen komt in de analyse zijdelings aan de orde. Besproken wordt waarom zij, ondanks een strategisch voordeel, hier onvoldoende gebruik van wisten te maken. Na een uitvoerige inleiding worden de gebeurtenissen op een rij gezet die zich gedurende de laatste jaren voor de stelselherziening hebben voorgedaan. In hoofdstuk 3 worden zaken geanalyseerd die bijgedragen hebben tot het complexe karakter van de stelselherziening. Daarna wordt nagegaan wat er allemaal (bijna) fout is gegaan bij de invoering. Tot slot wordt beschreven welke factoren hebben bijgedragen aan het succes van de operatie en waardoor de chaos is uitgebleven die bij de invoering door velen voorspeld was en door sommigen gehoopt. De conclusies in het laatste hoofdstuk bevatten lessen voor toekomstige grootschalige projecten van de overheid. Het gaat om de strategieën die kennelijk hebben bijgedragen tot de succesvolle invoering van het nieuwe zorgstelsel en de dilemma’s waarvan de oplossing bepalend kan zijn voor het al dan niet succesvol afsluiten van grootschalige campagnes in de toekomst. Wat heeft de gemiddelde huisarts nu aan al deze wijsheid? Weinig! Maar het boekje is ook niet primair voor haar bedoeld. De huisarts die bestuurlijk actief is en te maken krijgt met landelijke of regionale overheden kan met dit boekje misschien haar voordeel doen. Gelijk hebben en gelijk krijgen zijn twee verschillende zaken en het zijn niet altijd de beste argumenten die het pleit beslechten. Bèr Pleumeekers