Laat u zich niet door mij overtuigen of dit een goed boek is of niet. Mijn advies: lees het zelf. Ik begon er met een zekere tegenzin aan: weer een boek van beterweters, dacht ik. Waren het vroeger artsen die zich opwierpen als woordvoerder van hun patiënten, in dit boek worden literaire schrijvers aan het woord gelaten die van dichtbij het verloop van dementie hebben meegemaakt. Al na enige bladzijden was mijn lezen getransformeerd in luisteren naar wat Huub Buijssen te zeggen heeft. Zo leerde ik dat het muzikale brein langer standhoudt dan het vermogen om te praten. Daar werd ik vrolijk van. ‘Je moet de kennis ook emotioneel kunnen verwerken. (… ) Je behoort waarschijnlijk tot degenen die dit al aardig kunnen. Anders zou je niet zo ver in dit boek zijn gekomen,’ stak de auteur op bladzijde 221 mij een pluim op mijn hoed. Het boek bevat veel praktische inzicht, staat vol van omgangsvormen, die niet alleen voor de naasten van dementerenden van belang zijn, maar voor ons allemaal. Bijvoorbeeld: als je mensen vraagt waarom ze iets gedaan hebben roept dat het gevoel op zich te moeten verantwoorden. Daarom is ‘waarom’ is een echt ruziewoordje, legt Buijssen uit. Iedereen vat woorden wel eens in de verkeerde zin op, en iedereen let meer op non-verbale signalen dan op de inhoud van een verbale boodschap. In de loop van de dementie, als het ‘ik’ bedreigd wordt, verdwaald raakt of zelfs verzinkt, gaat het begrip van de inhoud van een boodschap veel eerder verloren dan het gevoel voor sfeer en bedoeling van woorden. Toen ik toekwam aan de hoofdstukken over communicatie en tips voor de omgang met dementerenden confronteerde het boek me met mijn eigen moeder die me enkele jaren voor haar dood toevertrouwde dat ze begon te lijden aan slijtage aan het benul. Toen kon ze haar situatie nog met enige humor onder ogen zien. Het kostte mij (en ook haar) pas echt moeite toen ze de regie over haar eigen leven begon te verliezen: dementie is een ‘beholder’s disease’. Of u af moet gaan op het oordeel van een recensent die zo persoonlijk geraakt wordt, laat ik graag over aan de lezer. Mijn advies blijft: lees het zelf.
Ger van der Werf
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
