Farmacotherapie op recept

De tweede editie van dit boek heeft zich ontwikkeld tot een goed studieboek voor gevorderde medisch studenten en beginnende artsassistenten, niet in de laatste plaats voor huisartsen in opleiding. Het geeft een voortreffelijk en beknopt overzicht van de wetgeving inzake geneesmiddelen. Het uitschrijven van een recept wordt systematisch aangeleerd. De didactische vaardigheid van de auteurs komt zeker tot uiting in het hoofdstuk biofarmaceutische, farmacokinetische en farmacodynamische aspecten. In slechts 34 pagina's wordt daar naar mijn oordeel meer en beter uitgelegd dan in menig boek van honderden bladzijden. De in het hoofdstuk over farmacotherapie bij kinderen, bejaarden en zwangeren gegeven voorbeelden zijn duidelijk en leerzaam. De beide volgende hoofdstukken over ongewenste effecten en interacties van geneesmiddelen zijn beknopt en toch duidelijk. Het slothoofdstuk over openbare en ziekenhuisfarmacie is een goede afronding van dit voortreffelijke studieboek. Zijn er dan geen manco's in dit tekstboek? Toch wel. In ieder geval is er één belangrijk gemis: vrijwel nergens wordt gesproken over digitale (ziekenhuis)formularia, EVS en in een HIS geïntegreerd formularium. En dat is nu iets waar de praktiserend arts van heden en zeker de practicus van morgen in sterke mate mee te maken heeft of krijgt. Ook wordt te weinig gesproken over de noodzaak, dat farmacotherapie waar mogelijk evidence based moet zijn. En een enkele alinea over het ongewenst zijn van buitenissige therapie en “echte” kwakzalverij had er ook best bij gekund. Ook komen naar mijn oordeel de NHG-standaarden en de CBO richtlijnen te weinig in beeld. Zo positief als ik oordeel over het tekstboek, zo negatief oordeel ik over het formulariumdeel van het zakkompas. Hier wreekt zich dat de schrijvers geen praktiserende artsen zijn. De gezondheidsproblemen die extramuraal worden gezien verschillen hemelsbreed van de intramurale gezondheidsproblemen. Daarvoor valt niet één boekje te schrijven, dat bovendien nog moet passen zoals de schrijvers stellen in de zak van de witte jas (zijn er nog huisartsen die een witte jas dragen?). Het zakboekje wemelt zo niet van fouten dan toch van betwistbare adviezen. Conclusie: het tekstboek is een te koesteren parel, het zakkompas kunt u beter overslaan.