Achtergrond
Lage-rugpijn is een regelmatig voorkomende klacht in de huisartspraktijk en het geven van adviezen over dagelijkse activiteiten vormt een belangrijk onderdeel van het huisartsgeneeskundig handelen bij lage-rugpijn.
Doelstelling
Het bepalen van het effect van bedrust bij patiënten met lage-rugpijn of ischialgie.
Methode
Gezocht werd naar (quasi-)gerandomiseerde onderzoeken bij volwassen patiënten met lage-rugpijn, al dan niet met uitstraling beneden de knie. In één van de behandelgroepen moest bedrust gedurende ten minste twee dagen zijn voorgeschreven en in ten minste één andere groep niet. Ook onderzoeken waarin verschillende perioden met bedrust waren voorgeschreven, kwamen in aanmerking voor de review.
Resultaten
Er werden negen onderzoeken met in totaal 1435 patiënten gevonden. De resultaten van vier onderzoeken waarin bedrust en het advies actief te blijven met elkaar werden vergeleken, liepen sterk uiteen. Twee van deze onderzoeken waren van hoge kwaliteit; in deze onderzoeken werd bij drie weken follow-up geen verschil gevonden in pijnintensiteit en een gering verschil in functionele toestand ten gunste van actief blijven (gemiddeld verschil 3,2 punten op een schaal van 100; 95%-BI 0,6-5,8). In twee onderzoeken van hoge kwaliteit werd geen verschil in pijnintensiteit gevonden tussen 23 dagen bedrust en 7 dagen bedrust. In twee andere onderzoeken van hoge kwaliteit waarin bedrust en oefentherapie met elkaar werden vergeleken, werden geen verschillen gevonden in pijnintensiteit of functionele toestand.
Conclusie van de reviewers
Het voorschrijven van bedrust aan patiënten met acute lage-rugpijn (met of zonder uitstraling) heeft, vergeleken met het advies actief te blijven, hooguit een klein positief effect of mogelijk zelfs een klein negatief effect. De verschillen tussen het effect van bedrust en dat van oefentherapie en van 23 dagen bedrust en 7 dagen bedrust zijn verwaarloosbaar klein.
Commentaar
De conclusie van dit gedegen literatuuronderzoek sluit aan bij de adviezen van de NHG-Standaard Aspecifieke Lage-rugpijn: bedrust heeft geen aangetoond gunstig effect en dient dus niet te worden geadviseerd. Voor de huisarts is er nog een tweetal interessante (niet in de samenvatting genoemde) bevindingen: In twee onderzoeken werd de patiënten ook gevraagd naar hun tevredenheid over de geadviseerde therapie; beide groepen bleken even tevreden. Het advies om actief te blijven ondanks rugpijn kan in een aantal situaties nogal tegenstrijdig lijken. Patiënten kunnen er dus toch goed mee uit de voeten. In sommige onderzoeken was nagegaan of de gegeven adviezen al dan niet waren opgevolgd. Daarbij bleek dat patiënten in het algemeen minder lang in bed bleven dan was geadviseerd, terwijl patiënten die het advies hadden gekregen om actief te blijven, vaak enige tijd bedrust namen. Patiënten zoeken blijkbaar hun eigen weg. Voor het herstel maakt het blijkbaar weinig uit. De ten opzichte van de NHG-Standaard iets gerelativeerde conclusie voor de praktijk zou daarom kunnen zijn: adviseer patiënten om actief te blijven en zeg erbij dat ze best ook af en toe op bed mogen gaan liggen als het allemaal te veel wordt.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
