Diagnose bacteriële vaginose kan simpeler

De diagnose bacteriële vaginose kan de huisarts vaststellen met een pH-stripje en door even te ruiken. Dat bleek uit onderzoek van Gutman et al. Tot nu toe stelt men de diagnose met de criteria van Amsel: positieve aminetest; pH >4,5; homogene fluor en clue cells in de fysiologisch-zoutoplossing. Drie van deze criteria moeten dan afwijkend zijn voor de diagnose bacteriële vaginitis. Gutman et al. vroegen zich af of dat niet eenvoudiger kan. Zij deden daartoe bij 269 vrouwen onderzoek naar de aanwezigheid van de Amsel-criteria en onderzoek met een grampreparaat dat volgens een standaardmethode beoordeeld werd in een centraal laboratorium. Dit laatste onderzoek was de gouden standaard. Het toepassen van de criteria van Amsel was even sensitief en specifiek als de combinatie aminetest en pH (sensitiviteit = 0,64; specificiteit = 0,95). Dit betekent dat er weinig fout-positieven – dus onterecht behandelde patiënten – zijn en relatief veel fout-negatieven – dus onterecht niet-behandelden. Maar dat was ook al zo bij het gebruik van de criteria van Amsel. In deze populatie was de prevalentie van bacteriële vaginose 39%. Met de hier gevonden sensitiviteit en specificiteit levert dat een positief voorspellende waarde op van 89% en een negatief voorspellende waarde van 81%. Het lijkt dus alleszins redelijk om het beleid te baseren op pH en aminetest en de lastige microscopische beoordeling van de fysiologisch-zoutoplossing achterwege te laten. (PL)