Supportersgeweld

Vorige maand betoogde ik dat de positie van de huisarts bedreigd wordt door twee fundamentalistische groepen in de samenleving die allebei goed zijn ingeburgerd… De minderheidsbeweging (specialisten) kwam toen aan de orde; nu richt ik mijn vizier op een meerderheidsgroepering (patiënten).

In de kern is huisartsgeneeskunde een één-op-één-confrontatie met een patiënt. U weet, ik weet: een makkie. Setting, opleiding, kennis, status, alles spreekt in ‘ons’ voordeel. Dat mag echter geen reden zijn om behaaglijk achterover te leunen in de chaise longue, want in de onderstroom zijn immense krachten aan het werk. Daar gaan patiënten zich verzamelen in verenigingen. Als dat enkel draait om het vergaren of uitwisselen van informatie, prima. Maar patiëntenverenigingen kunnen zich ook ontpoppen als heuse supportersverenigingen, inclusief een F-side, en inclusief alle agressie die erbij hoort. Een paar maanden kwam dit weer eens duidelijk over het voetlicht. De Groningse hoogleraar Bram Buunk publiceerde op zijn website (mag-ie alsjeblieft?) een column over ME, fibromyalgie en whiplash. Hij noemde dit ‘mode-ziekten’ en stelde dat via een placebo-operatie het aantal patiënten drastisch kon worden teruggebracht. Die column schoot een patiënt in het verkeerde en vermoeide keelgat, waarna deze een kettingreactie ontlokte. Zoals het heuse supporters betaamt, zonden zij Buunk in no time de ene hate-mail na de andere. Zoveel, dat Buunk de column van zijn webpagina verwijderde. Dat was natuurlijk nieuws en kranten en televisieprogramma's gingen zich interesseren voor het onderwerp. Journalisten willen dolgraag de actualiteit volgen, maar zoals zo vaak zweepten ze het item alleen maar verder op. Buunk verscheen, grijnslachend, in de arena van Hanneke Groenteman, bij wie de tribunes volzaten met supporters. Daarna luwde het geheel. Op het eerste gezicht. Want het gekanker gaat door, op de tientallen en misschien wel honderden sites. Zoals op www.allesoverfibromyalgie.com. Een citaat naar aanleiding van de televisie-uitzending:

‘Waarom zijn het altijd de negatieve berichtgevingen die wel de media halen??? Hoeveel patiënten willen er niet dolgraag werken? De meeste toch! Maar nee, wij staan te boek als mensen die niet willen werken en suggereren wij dat we een aandoening hebben. Wij zijn maar al te graag lui en liggen maar al te graag in bed. Grapje natuurlijk!!!! De meeste onder ons waren voorheen hardwerkende en zeer gemotiveerde mensen. Toen kregen wij van alles en nog wat. Na jaren tobben wordt er dan eindelijk een aandoening vastgesteld. Alsof we daar op zaten te wachten. Maar hoera jongens, we hebben FM, ME of Whiplash!!!! We mogen ons scharen bij de chronisch zieken!!!!! (…) Volgens mij gaat het echt tijd worden voor demonstraties. WIJ WILLEN GERECHTIGHEID!!! Maar ja, met die vermoeidheidsverschijnselen en pijn reis je niet even naar De Dam!!’

Wie een tekst ziet met zoveel vraagtekens en uitroeptekens weet: hier is verontwaardiging en agressie in het spel. En dan is er plotseling verdomd weinig verschil tussen de harde kern van de Ajax-supporters of een opgefokte patiëntenvereniging. De remedie is trouwens dezelfde: stuur de ME erop af! Met de wapenstok!!!