Websites toetsen

In deze H&W doen AMC-onderzoekers verslag van de ontwikkeling van een instrument om kwaliteit van websites te meten. Op dat gebied gebeurt elders ook van alles. Eind vorig jaar publiceerden vier Franse Canadezen een methode om sites te beoordelen. 1 Ze maakten een onderscheid in acht inhoudelijke items -waaronder ook de competenties van de auteur en eventuele belangenverstrengeling vallen – en negen vormgevingsaspecten. Interessant is dat ze keken of beoordelaars het een beetje eens zijn. Ze lieten drie beoordelaars tien sites bekijken (en drie weken later nog eens om de test-her-testbetrouwbaarheid te toetsen). Het is niet duidelijk of de beoordelaars dokters of patiënten zijn, en dat lijkt me toch wel uitmaken. De interbeoordelaarsbetrouwbaarheid was hoog, waarna de auteurs concludeerden dat het een prima test is. Dat is toch wat te snel door de bocht. Met slechts drie beoordelaars en tien sites lijkt het illustratief voor de kwaliteit van het soort onderzoek op dit gebied. De BMJ wijdde onlangs een volledig, lezenswaardig nummer aan internet. Ook daarin wordt verslag gedaan van onderzoek naar evaluatie-instrumenten en geen van alle bleek te deugen. 2 Het is natuurlijk maar de vraag of er eigenlijk wel iets gemeten en geëvalueerd moet worden. Waarom doen we met internet zo krampachtig en met de gewone krant veel minder? We weten allang dat impactfactoren maar weinig zeggen over de kwaliteit van afzonderlijke publicaties in gerenommeerde wetenschappelijke tijdschriften. Waarom zou dat in de virtuele wereld dan anders zijn? Waarschijnlijk is het allemaal verspilde moeite. Maar gezien het NHG/LHV-beleid om iets aan huisartsenwebsites te doen, moet u wellicht toch eerst het artikel van De Roos et al. lezen. (JZ)