Orthopedie

In Woord vooraf legt de redactie uit dat dit boek, geschreven door 22 auteurs, bedoeld is voor studenten geneeskunde en fysiotherapie en als opvolger van het Nederlands leerboek der orthopedie (1977) beschouwd kan worden. Ik heb het boek beoordeeld met als vraagstelling: wat kan dit boek betekenen voor een huisarts en voor een huisarts in opleiding? Het boek bestaat uit vijf delen: het orthopedisch lichamelijk onderzoek, een algemeen deel, traumatologie van het bewegingsapparaat, kinderorthopedie en orthopedische aandoeningen bij volwassenen. Het is jammer dat dit leerboek nauwelijks aangeeft in hoeverre de beschreven leerstof gebaseerd is op wetenschappelijk onderzoek; de overgrote meerderheid van de verwijzingen bestaat namelijk uit verwijzingen naar weer andere leerboeken. Van de in totaal dertig hoofdstukken verwijst één hoofdstuk naar de NHG-Standaarden Schouder, Enkel en Knie. Twee hoofdstukken verwijzen naar de CBO-consensus Enkeldistorsie. In het gehele boek komt geen enkele verwijzing voor naar de NHG-Standaarden Rugpijn, Radiculair syndroom, Reuma of Tennisarm. Het eerste hoofdstuk over lichamelijk onderzoek is van grote kwaliteit, de afbeeldingen zijn zeer instructief, evenals de patiëntenvoorbeelden. Het algemene deel (anatomie, diagnostiek, orthopedische behandeltechnieken, revalidatie) is wisselend van kwaliteit, maar instructief. In het deel over traumatologie staat een goede uiteenzetting over fracturen en keuzes bij behandelingen. Daarentegen is het hoofdstuk over sport-, dans- en muziekletsels van slechte kwaliteit. Het is bovendien geschreven in een stijl die veel minachting voor de lezer uitstraalt. Het deel over kinderorthopedie is wederom helder en begrijpelijk beschreven waarbij ook de overwegingen van de behandelend arts ter sprake komen. Het gaat daarbij echter vooral om de echte orthopedische aandoeningen. Knikvoeten, x-knieën komen wel aan de orde, maar summier. Het deel orthopedie voor volwassenen bevat een aantal goede algemene hoofdstukken over artrose, reumatoïde artritis, botinfecties en tumoren. De laatste vier hoofstukken over aandoeningen aan de schouder, onderarm en hand, heup en rug zijn van goede kwaliteit. Ook al wordt hier niet naar de NHG-Standaarden verwezen, globaal komt het beleid wel overeen. Diagnostiek van pees- en spierletsels komt echter vaak summier aan de orde. Dit boek vertegenwoordigt de gangbare moderne meningen onder de orthopeden, maar bespreekt nauwelijks waar deze meningen op gebaseerd zijn. Dit leerboek is vooral geschikt om zich te oriënteren over wat een orthopeed kan. Het is niet geschikt om snel een idee te krijgen waar een huisarts in de spreekkamer mee te maken krijgt, maar wel om de brieven van orthopeden te begrijpen. Het hoofdstuk over lichamelijk onderzoek is zeer geschikt voor de huisarts in opleiding.