Het boek is een onderzoeksverslag van kwalitatief onderzoek gedaan onder werkers in de geestelijke hulpverlening in Oost-Brabant. Daartoe heeft de schrijfster, volgens eigen zeggen, ongestructureerde interviews afgenomen bij de werkers, hulpverleners (artsen, therapeuten en verpleegkundigen) en ondersteunend personeel. Het boek verhaalt in de vorm van citaten die enigszins gestructureerd, met korte inleidende en samenvattende redactieteksten zijn weergegeven. De schrijfster heeft ervoor gekozen de citaten voor zich te laten spreken. Daar zit ook mijn belangrijkste kritiek. Hoewel het zeker inzicht geeft in de problemen waar GGZ-hulpverleners en ondersteunend personeel in contact met allochtone hulpvragers tegenaan lopen, blijft het toch enigszins voorspelbare en steeds terugkerende problematiek. Ook vind ik het jammer dat met name de culturele verschillen en de moeilijkheden die je daarbij tegenkomt (zeker in de GGZ-hulpverlening) zo weinig gestructureerd en duidelijk zijn neergezet. Over cultuurverschillen valt ook theoretisch meer te melden. Voor wie enigszins in de materie en theorie is ingevoerd zijn veel citaten herkenbaar en soms ook verklaarbaar. Een cultuurtheoretisch model dat als kader zou kunnen dienen heb ik hierbij gemist. Ook vind ik de letterlijk opgeschreven spreektaal, in soms slecht lopende zinnen, niet prettig om te lezen. Daarbij komen nog een paar hinderlijke spelfouten (tikfouten) en slechte spatiëring. Het geheel maakt daardoor een slordige indruk. De wetenschappelijke uitleg over de opzet van het onderzoek vind ik wat beter. In de literatuurlijst mis ik een algemeen cultuurtheoretische beschouwing zoals ik hierboven al schreef. Bovendien is een literatuurvermelding: ‘bij mijn weten eerder gepubliceerd in…’ wel erg onnauwkeurig in een onderzoeksverslag. Al met al niet direct een aanrader, hoewel de citaten voor de liefhebbers en kenners van literatuur over dit onderwerp op zich wel illustratief zijn.
Reacties
Er zijn nog geen reacties.
