Spookauteurs

Het aantal auteurs bij onderzoeksartikelen is meestal betrekkelijk groot, want vrijwel niemand doet meer onderzoek in zijn eentje. Volgens de regel van de International Committee of Medical Journal Editors (ICMJE) ben je pas auteur van een artikel als je voldoet aan een aantal specifieke eisen. Alleen maar de baas zijn, voor het geld zorgen of een artikel van commentaar voorzien is niet genoeg. Toch gebeurt dat ook in belangrijke tijdschriften. De BMJ, Annals of Internal Medicine en de JAMA hebben allemaal een verschillende manier van vragen naar bijdragen van auteurs. Bij de BMJ beschrijven auteurs hun bijdrage in eigen woorden, bij de Annals vullen ze een nogal vrijblijvend lijstje in en bij de JAMA moet dat op een precies omschreven lijstje. Onderzoekers bekeken 72 onderzoeksartikelen in de Annals, 107 in de BMJ en 81 in de JAMA. Het aantal auteurs dat niet aan alle eisen voldeed (ere-auteurs) was het hoogst bij de Annals (21,5%), de BMJ had er 20% en de JAMA 0,5%. Zestig procent van de artikelen in de Annals had een of meer ere-auteurs. Wellicht is het goed voor het ego van auteurs of voor de publicatielijst, maar het mag niet. Ere-auteurs stoppen immers te weinig ‘intellectueel vermogen’ in een artikel. De belangen bij een publicatie in H&W zijn minder groot, maar ook wij vragen ons wel eens af of alle auteurs een manuscript wel echt gelezen hebben. Voorlopig hebben we toch maar besloten dat de inspanningen van registratie niet opwegen tegen de ontmaskering van de enkeling die meelift op inspanningen van anderen. (JZ)