Resultaten Tweede Nationale studie openbaar

Huisartsen hebben meer patiëntencontacten in minder tijd dan in 1987, patiënten hebben meer zelfgerapporteerde klachten dan in 1987 en gaan ook vaker naar de dokter. De gemiddelde consultduur is bijna 10 minuten; 40% van de consulten duurt langer. Patiënten zijn tevreden, maar willen privacy en vooral ook een dokter die niet gelijk zegt dat het psychisch is. Dat zijn enkele van de vele conclusies uit de Tweede Nationale Studie van het NIVEL, RIVM en WOK. ‘Ik leg het 1500 pagina's tellende rapport wel op mijn nachtkastje’, zei minister Hoogervorst bij de aanvaarding van het rapport op 14 april in Perscentrum Nieuwspoort. ‘De huisarts is de bewaker van kosten en kwaliteit in de zorg.’ Hoogervorst zei te begrijpen dat het buitenland jaloers is op ons zorgsysteem, waarbij de huisarts 96% van de zorgvragen zelf beantwoordt. Toch moet er volgens hem een aanzienlijke efficiencyslag komen; patiënten moeten niet meer met elk wissewasje naar de dokter. In Zweden gaan patiënten ook minder vaak naar de dokter, wat voor hem het bewijs is dat ook culturele factoren een rol spelen bij zorggebruik. Een eigen bijdrage moet de huisarts juist helpen om de zorg toegankelijk te houden. De verschillen tussen huisartsen vooral op het gebied van praktijkvoering en volgen van richtlijnen moeten volgens Hoogervorst kleiner worden. De NS2 biedt volop aanknopingspunten voor een evidence-based politiek beleid, maar de minister lijkt op het eerste gezicht zich van de uitkomsten niet veel aan te trekken, zo meenden NHG, LHV en veel onderzoekers na afloop van de speech. Volgens oud-minister Borst, nu voorzitter van het NIVEL-bestuur, is politiek ook ‘het nemen van ingrijpende beslissingen op grond van onvoldoende informatie’. Maar ja, nu is die informatie er wel… In de NS2 verzamelden 195 huisartsen in 104 praktijken tussen 2000 en 2002 een zeer groot aantal gegevens (H&W 2003;46;7-12). Het onderzoek bevatte zes thema's die elk in een openbaar rapport zijn beschreven:

• de klachten en aandoeningen in de bevolking en in de huisartsenpraktijk;
• het gebruik van huisartsenzorg, de rol van de poortwachter;
• verschillen in gezondheid en zorggebruik tussen verschillende maatschappelijke groepen;
• de kwaliteit van de zorg gezien vanuit de huisarts en de patiënt;
• de huisarts-patiëntcommunicatie;
• de organisatie van de zorg en de werkbelasting.

Een uitvoerige methodologische verantwoording vormt het zevende rapport. De komende tijd zullen veel deelonderzoeken door alle huisartseninstituten worden gepubliceerd. De NS2 zal ongetwijfeld de komende jaren als een ‘landmark’-onder-zoek voor de Nederlandse huisartsgeneeskunde gelden. Op zoek naar recente morbiditeitscijfers, cijfers over voorschrijven, verwijzen, communicatie, praktijkvoering en werkbelasting? Dan zijn deze rapporten verplichte kost. (JZ)